Τις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ, ένα έργο γραμμένο το 1900, ανεβάζει ξανά μετά από τέσσερις δεκαετίες το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών σε σκηνοθεσία Τσέζαρι Γκραουζίνι και μετάφραση Γιώργου Σεβαστίκογλου, ενώ η πρεμιέρα έχει οριστεί για το Σάββατο 09 Νοεμβρίου 2019.

Οι «Τρεις αδελφές» ανεβαίνουν φέτος 40 χρόνια μετά το πρώτο τους ανέβασμα στο ΚΘΒΕ (Θέατρο ΕΜΣ, Νοέμβριος 1979).

Οι τρεις αδελφές και ο αδελφός τους ο Αντρέι, με τον ενθουσιασμό της νιότης, τις αξίες και τα εφόδια της αστικής τους καταγωγής, οραματίζονται μια λαμπερή ζωή, μακριά, στη Μόσχα. Ο καιρός περνάει και αυτοί συνεχίζουν να διαμένουν στη μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας, όπου ένας άλλος τρόπος ζωής, πολύ μακρινός και ξένος −σχεδόν χυδαίος− στοιχειώνει την καθημερινότητά τους και σταδιακά τους αλλοτριώνει. Το μέλλον πλησιάζει και επιφυλάσσει νέες ματαιωμένες προσδοκίες.

Οι τρεις αδελφές, αφήνοντας το χρόνο να εξαντλείται σε όνειρα και φλυαρίες, δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη της ίδιας τους της ζωής, βουλιάζουν στον συμβιβασμό και αδυνατούν να μετατρέψουνε τις επιθυμίες τους σε πράξη. Το αλλού και το μετά απομένουν για αυτές οι μόνοι φαντασιακοί τόποι διαφυγής.

Το έργο του Αντόν Τσέχωφ, γραμμένο το 1900, αποτελεί ένα κείμενο-σπουδή στον ψυχισμό του δυτικού ανθρώπου που υπό το βάρος της πολυσύνθετης προσωπικότητάς του, φανερώνεται απροετοίμαστος στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Στις «Τρεις αδελφές» ο χαρακτήρας του ανθρώπου και οι ανθρώπινες σχέσεις αποτυπώνονται σκηνικά μέσα από το πρίσμα της αλλαγής του αιώνα και της μετάβασης σε μια νέα κοινωνία.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Γράφοντας το πιο θλιμμένο και ανελέητο έργο του, τις Τρεις αδελφές, πιθανόν ο παρατηρητικός γιατρός Τσέχωφ ν’ αναλογιζόταν πόσο παράφορα, αλλά αναπότρεπτα, μας ωριμάζουν οι απώλειες. Αργά ή γρήγορα όλοι μας αναγκαζόμαστε να μάθουμε την τέχνη του αποχωρισμού –από αγαπημένους, εραστές, αυταπάτες, προσδοκίες, από την αθωότητα.
Αποχαιρετισμοί, αποχαιρετισμοί, αποχαιρετισμοί τέμνουν το ταξίδι μας, το εξουθενωτικό ταξίδι μας…
Τότε γιατί συνεχίζουμε, κάποτε και με χαρά μάλιστα;
Τσέζαρις Γκραουζίνις

«ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ» του Αντόν Τσέχωφ
Συντελεστές Παράστασης: Μετάφραση: Γιώργος Σεβαστίκογλου, Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις, Σκηνικά: Κέννυ ΜακΛέλλαν, Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ, Μουσική: Μαρτίνας Μπιαλομπζέσκις, Κίνηση: Έντγκεν Λάμε, Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος, Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας, Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος Καρβουνάκης, Β΄βοηθός σκηνοθέτη: Ιορδάνης Αϊβάζογλου, Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μαρία Μυλωνά, Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου, Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Διανομή:
Κωνσταντίνος Χατζησάββας: Πρόζορωφ, Αντρέι Σεργκέγεβιτς
Κλειώ-Δανάη Οθωναίου: Νατάλια Ιβάνοβνα, αρραβωνιαστικιά του, κατοπινά γυναίκα του
Χριστίνα Χριστοδούλου: Όλγα
Ιφιγένεια Καραμήτρου: Μάσα αδελφές του
Λένα Νάτση: Ειρήνα
Απόστολος Πελεκάνος: Κουλίγκιν, Φιόντορ Ιλίτς, καθηγητής γυμνασίου, σύζυγος της Μάσα
Γρηγόρης Παπαδόπουλος: Βερσίνιν, Αλεξάντρ Ιγκνάτιεβιτς, αντισυνταγματάρχης, διοικητής πυροβολαρχίας
Αλέξανδρος Κουκιάς: Τούζενμπαχ, Νικολάι Λβόβιτς, βαρώνος, υπολοχαγός
Σαμψών Φύτρος: Σαλιόνυϊ, Βασίλιγ Βασίλιεβιτς, λοχαγός
Μανώλης Μαυροματάκης: Τσεμπουτίκιν, Ιβάν Ρομάνοβιτς, στρατιωτικός γιατρός
Μάρκος Γέττος: Φεντότικ, Αλεξέι Πετρόβιτς, ανθυπολοχαγός
Χρήστος Μαστρογιαννίδης: Ρόντε, Βλαντιμίρ Κάρλοβιτς, ανθυπολοχαγός
Γιώργος Σφυρίδης: Φεραπόντ, γέροντας, δουλεύει φύλακας στο Επαρχιακό Συμβούλιο
Μαρία Καραμήτρη: Ανφίσα, παραμάνα, γριά ογδόντα χρονών
Χρίστος Νταρακτσής: Ορντινάντσα