Οι τελευταίοι σπασμοί ενός πολιτικού συστήματος που οικοδομήθηκε στα χρόνια των μνημονίων, είναι τα όσα διαδραματίζονται στα μικρά κόμματα της κεντροαριστεράς, αλλά και δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Οι τελευταίοι σπασμοί ενός πολιτικού συστήματος που οικοδομήθηκε στα χρόνια των μνημονίων, είναι τα όσα διαδραματίζονται στα μικρά κόμματα της κεντροαριστεράς, αλλά και δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτή είναι μια πρόβλεψη που κάνουν όσοι πιστεύουν ότι ένας σκληρός δικομματισμός από τα παλιά επανασυστήνεται και οι άλλοι κομματικοί σχηματισμοί θα φυτοζωούν ή θα συνθλιβούν το επόμενο διάστημα.

Ισως και να είναι έτσι, αν και αυτή η κατάσταση αφορά μόνο τις επόμενες εκλογές. Οι μεθεπόμενες, με ένα εκλογικό σύστημα πιο αναλογικό, ενδεχομένως να ξαναφέρει στα έδρανα της Βουλής κόμματα που ουδέποτε περιμέναμε ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό.

Εξ’ ου και όλα όσα γίνονται τώρα και που μοιάζουν με πρόβα μιας σκληρής πολιτικής αντιπαράθεσης όπου οι πολιτικοί θα πρέπει να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.

Οι χθεσινές εξελίξεις, με την προαναγγελία αποχώρησης των Γ. Αμυρά και Γρ. Ψαριανού από το Ποτάμι, είναι ένα μικρό κομμάτι από το παζλ που διαλύεται. «Θα δούμε ακόμη πολλά. Μέχρι τις εκλογές θα ανατραπούν τα πάντα», λένε έμπειροι κοινοβουλευτικοί.

Η αποχώρηση των δύο, εφόσον συμβεί σύντομα, θα σημάνει τη διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ποταμιού, που μένει με τρεις βουλευτές. Κι αν πιστέψουμε την τελευταία δημοσκόπηση της Marc σήμερα στο Πρώτο Θέμα, τότε η επόμενη Βουλή θα έχει πέντε κόμματα και μόνον ένα κεντροαριστερό, το Κίνημα Αλλαγής.

Ένα Κίνημα Αλλαγής που δεν θα πρέπει να κολακεύεται από τα δημοσκοπικά ποσοστά που παίρνει καθώς και αυτό εμφανίζεται σημάδια αποσύνθεσης και είναι πλέον θέμα χρόνου να τελειώσει το «παραμύθι» της συνένωσης των κεντροαριστερών δυνάμεων που «καπέλωσαν» το ΠΑΣΟΚ και δημιούργησαν σύγχιση στους ψηφοφόρους του χώρου.

Κι αν στο χώρο δεξιότερα της ΝΔ γίνονται προσπάθειες συνένωσης «τελειωμένων»… ορφανών, στην κεντροαριστερά αντίθετα μόνο φυγόκεντρες δυνάμεις υπάρχουν.

Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι «ο Τσίπρας διαλύει την Κεντροαριστερά». Ισως τελικά ο πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ απλά να ήταν οι καταλύτες για να επιταχυνθεί η κατάρρευση ενός μύθου που έλεγε ότι δεν μπορούσαν να συνενωθούν ετερόκλητες δυνάμεις και στελέχη που διακρίνονται από μικρομεγαλισμό και νομίζουν ότι το μπόι τους είναι πιο μεγάλο από τη σκιά τους.

Η ενιαία Κεντροαριστερά απέτυχε βασικά γιατί δεν μπόρεσε να δείξει στον κόσμο ότι ο τρίτος δρόμος είναι πραγματικός και δεν είναι απλά μια προσπάθεια χωρίς πρόγραμμα, σχεδιασμό, στρατηγική.

Κι αν ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί μέσω του διεμβολισμού του χώρου να «ξεπλυθεί» για την συμμαχία του με την εθνικολαϊκιστική ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου, η Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ επί της ουσίας, όφειλε να έχει γραμμές άμυνας για να αντιμετωπίσει την επίθεση. Ετσι, η απειλή εξαφάνισης μιας ελπιδοφόρας προσπάθειας που ξεκίνησε το 2017 με τις εσωκομματικές εκλογές, φαντάζει πιο πιθανή από ποτέ και ίσως στη Χ. Τρικούπη να κάνουν την αυτοκριτική τους αντί να είναι… μουτρωμένοι γιατί ο πρωθυπουργός τους «φλερτάρει». Ομοίως και στο Ποτάμι ο Σταύρος Θεοδωράκης θα έπρεπε να έχει «αυτομαστιγωθεί» γιατί οδήγησε ένα κόμμα που του έδιναν δημοσκοπήσεις 15% όταν ξεκίνησε, στην απόλυτη καταστροφή.

Δεξιά της δεξιάς

Τι γίνεται όμως εκεί όπου επέστρεψε ο Πάνος Καμμένος μετά την τετραετή κυβερνητική περιπέτειά του; Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μόνον η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου θα μπορούσε να πλησιάσει το 3%. Μεταξύ τηλεπώλησης κρεμών και βιβλίων που πάντα «αποκαλύπτουν την αλήθεια» και διάφορων περίεργων, στα όρια του «ψεκασμένου» θεωριών, ο Βελόπουλος εμφανίζεται «ηγεμών» του χώρου που ο Καμμένος νόμιζε ότι αυτός θα κάλυπτε.

Όμως, το 1% που του δίνουν οι δημοσκόποι και η φθορά που έχει λόγω της θητείας του στην κυβέρνηση, είναι σημάδια ότι οι ΑΝΕΛ την επαύριο της κάλπης θα αποτελέσει παρελθόν.

Στα σενάρια που ακούγονται είναι μια προσπάθεια συγκρότησης μετώπου από τους Καμμένο – Καρατζαφέρη και Μπαλτάκο. Του Δημήτρη Καμμένου όμως κι όχι του Πάνου ο οποίος μένει εκτός νυμφώνος. Ο Γ. Καρατζαφέρης αποκάλυψε χθες ότι υπάρχει σύμπλευση και κοινή πορεία και θα υπάρξει ενίσχυση και από στελέχη της ΝΔ. Προφανώς από εκείνους που ο Κυριάκος Μητσοτάκης άφησε στο περιθώριο, όπως ο κ. Μαρκογιαννάκης.

Σ’ αυτό το σχήμα δύσκολο να χωρέσει και ο Φαήλος Κρανιδιώτης με τη Νέα Δεξιά η οποία δεν τα κατάφερε να συμμαχήσει με την Ελληνική Λύση.

Αυτό που φαίνεται στο χώρο μεταξύ Χρυσής Αυγής και ΝΔ είναι ότι όλοι θέλουν να γίνουν οι Ελληνες Σαλβίνι, αλλά δεν τα βρίσκουν ώστε να συνενωθούν και να διεκδικήσουν ένα καλό ποσοστό και μια σχεδόν σίγουρη είσοδο στη Βουλή.

Δύο πολιτικοί χώροι, δύο ερωτήματα για το τι θα μπορούσαν να κάνουν στις εκλογές και πόσο θα μπορούσαν να κόψουν ποσοστά από τους βασικούς διεκδικητές της εξουσίας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα. Κεντροαριστερά και λαϊκή δεξιά μπορούν να γίνουν καταλύτες εξελίξεων, μπορεί και να συνθλιβούν. Στο πρώτο σενάριο, όμως, μπορούν να διαμορφώσουν τις συνθήκες για μεγάλες ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό.

Πηγή: in.gr