Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για τις αμβλώσεις δεν έπεσε σαν αστροπελέκι. Εδράζεται σε δεκαετίες οργάνωσης ενός δυναμικού κινήματος φανατικών εναντιούμενων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αμβλώσεις: Οι ΗΠΑ μία από τις μόλις 4 χώρες που έχουν επιβάλει περιορισμούς

Tην τελευταία δεκαετία είχαν ψηφιστεί σε πολιτείες των ΗΠΑ περίπου 500 νόμοι που ήδη ναρκοθετούσαν τον δρόμο προς την άμβλωση, με άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή: περικοπή αποζημιώσεων από τα ασφαλιστικά ταμεία, λουκέτα σε κλινικές αμβλώσεων κ.ά. Ενας από αυτούς και ο νόμος της πολιτείας του Μισισίπι περί απαγόρευσης των αμβλώσεων μετά τη 15η εβδομάδα κύησης, ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού και αιμομιξίας, ο οποίος είχε απορριφθεί από κατώτερα δικαστήρια μετά την εναντίον του προσφυγή της Jackson Women’s Health Organization, της μοναδικής κλινικής αμβλώσεων στο Μισισίπι (στην Καλιφόρνια λειτουργούν περισσότερες από 150 τέτοιες κλινικές). Οι δικαστές είχαν στηριχθεί στην απόφαση-ορόσημο Ρόου κατά Γουέιντ του 1973, που αναγνώριζε ως συνταγματικό το δικαίωμα στην άμβλωση, και στην Planned Parenthood κατά Casey του 1992, που απαγόρευε την παρεμπόδιση της άμβλωσης. Η πολιτεία Μισισίπι ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο να επικυρώσει τον αμφισβητηθέντα νόμο της, ακυρώνοντας τις ιστορικές αποφάσεις. Δηλαδή να αποφανθεί ότι δεν υφίσταται συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση· και το Ανώτατο Δικαστήριο το έκανε. Δεκατρείς πολιτείες έχουν ήδη ψηφίσει ρυθμίσεις που θέτουν αυτομάτως εκτός νόμου τις αμβλώσεις και αναμένεται να το κάνουν άλλες τόσες.

Φρένο στην οπισθοδρόμηση της υποχρεωτικής εγκυμοσύνης, στη δαπανηρή μετάβαση σε φιλελεύθερες πολιτείες, στους κινδύνους μιας παράνομης άμβλωσης βάζει η εγκεκριμένη από τον FDA (αλλά προς ποινικοποίηση στις συντηρητικές πολιτείες) φαρμακευτική άμβλωση. Ωστόσο, πρόβλημα αποτελεί όχι μόνον η επισφάλεια των αμβλώσεων, αλλά και η μαζική κρατική επιτήρηση και δίωξη όλων των εμπλεκομένων.

Η απόφαση, που μετατρέπει τη σχετική τάξη σε ανεξέλεγκτη δίνη, δεν είναι μια ουδέτερη εφαρμογή ερμηνευτικών αρχών, αλλά άρνηση δικαιωμάτων. Αποτελεί μια πράξη βαθιά πολιτική (και πολωτική), που τροποποιεί ζωές, νοοτροπίες, κοινωνίες. Και ανοίγει κοχλάζοντα δοχεία, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις και την επιχειρηματολογία περί διαφορών μεταξύ δικαιωμάτων (ύπαρξη εμβρύου). Το 1868 δεν υπήρχε κατοχυρωμένο δικαίωμα στην άμβλωση. Ομως, ούτε αντισύλληψη. Ούτε γάμοι ομοφυλοφίλων. Μας αφορούν όλα αυτά; Βεβαίως. Ούτε σύνορα ούτε ιδεολογικά στρατόπεδα μπορούν να απομονώσουν το υπερμέγεθες καζάνι που βράζει. Η απόφαση πλήττει την ίδια την έννοια του δικαιώματος, την κοπιαστικά οικοδομημένη βάση του. Από σύγχρονη σιδηροπαγής βεβαιότητα μετατρέπεται σε μία ακόμη αβεβαιότητα.

Τασούλα Καραϊσκάκη-kathimerini.gr