Ο «ασθενής μηδέν»

Εάν σας αναφέρουμε το όνομα του Mattia Maestri, μάλλον δεν θα σας λέει κάτι. Όμως στις 20 Φεβρουαρίου του 2020 αυτός ο 38χρονος διευθυντής εταιρείας του χωριού Codogno της Βορείου Ιταλίας νοσηλεύτηκε σε Μ.Ε.Θ. με υψηλό πυρετό και σοβαρή πνευμονία.

Η αναισθησιολόγος Annalisa Malara προέβη σε τεστ στον Maestri και εκεί για πρώτη φορά διαγνώστηκε η Covid-19 και στον Δυτικό Κόσμο. Σημειώνουμε πως τα τεστ πραγματοποιήθηκαν αψηφώντας τις οδηγίες του υπουργείου Υγείας, οι οποίες εκείνη την εποχή ήθελαν τα τεστ να πραγματοποιούνται μόνο σε όσους προέρχονταν από την Κίνα.

Σε μια κατάσταση χάους, από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησαν lockdown τα οποία μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα πέρασαν από τοπικά (22 Φεβρουαρίου 2020) σε περιφερειακά (25 Φεβρουαρίου 2020) και ύστερα σε όλη την Ιταλική επικράτεια (11 Μαρτίου 2020).

Ο Mattia έμεινε στην εντατική για 18 ημέρες, ανάρρωσε, και είδε από ένα παράθυρο την έγκυο γυναίκα του πριν φύγει για να γεννήσει την κόρη τους Giulia. Όμως, όπως ξέρουμε, πάρα πολλοί άλλοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί. Γι’ αυτό η συγκεκριμένη ημερομηνία αποτελεί ορόσημο: αν ο Mattia αποτέλεσε τον “ασθενή μηδέν” για την Ιταλία, η Ιταλία αποτέλεσε τον “ασθενή μηδέν” για τον Δυτικό κόσμο.

Οι εικόνες όπως αυτή με το στρατιωτικό κομβόι να μεταφέρει φέρετρα στο κέντρο του Bergamo ή των κέντρων των Ιταλικών πόλεων να είναι απολύτως άδεια θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στις μνήμες των Ιταλών, και όχι μόνο.

Δύο χρόνια μετά, η Ιταλία βρίσκεται λίγα βήματα πριν την άρση των περιοριστικών μέτρων και της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Αυτό, αφού κοντεύει να φτάσει τον απίστευτο αριθμό των 153.000 θυμάτων Covid-19 και μόνον εφόσον εμβολίασε με τουλάχιστον μια δόση πάνω από το 91% του πληθυσμού της άνω των 12 ετών.

Το οικονομικό κόστος της πανδημίας

Πέρα από το ανθρώπινο, η Ιταλία αντιμετώπισε κι ένα τεράστιο οικονομικό κόστος για να βγει από την πανδημία. Σε αφιέρωμά της, η εφημερίδα La Repubblica υπογραμμίζει πως το κόστος των προμηθειών και προσωπικού που (μέχρι στιγμής) αντιμετώπισε η επιτροπή διαχείρισης της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης ανέρχεται σε 4.36 δισ Ευρώ, ενώ σε περίπου 5 δις Ευρώ είναι το κόστος των 133 εκατομμυρίων δόσεων εμβολίων τα οποία έχουν ήδη χορηγηθεί.

Οι Περιφέρειες αντιμετώπισαν και αυτές οικονομικό κόστος δυσανάλογο σε σχέση με την υποστήριξη της Κυβέρνησης. Λάτιο και Εμίλια Ρομάνια, για παράδειγμα, ξόδεψαν μέχρι στιγμής πάνω από 800 εκ. Ευρώ έκαστη για την αντιμετώπιση της πανδημίας (π.χ. ξενοδοχεία Covid, μηχανήματα, κλπ) αλλά η Κυβέρνηση έχει βοηθήσει όλες τις Περιφέρειες της επικράτειας με 1.4 δισ Ευρώ, ένα προφανώς ανεπαρκές ποσόν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο οικογενειακός προϋπολογισμός δέχτηκε επίσης σκληρό πλήγμα. Σύμφωνα με έρευνα της Iqvia, μεταξύ μασκών και τεστ, μόνο το 2021 οι Ιταλικές οικογένειες αντιμετώπισαν έξοδα της τάξης των 283 εκ. Ευρώ.

Κρίστιαν Μαυρής-ΕΡΤ