Δυσκολίες στην πρόσβασή τους σε παραλίες αντιμετωπίζουν σήμερα λόγω κινητικών προβλημάτων πολλοί Έλληνες, γεγονός που υπογραμμίζει πόσο σημαντικό είναι το δικαίωμα στην αυτόνομη, ισότιμη πρόσβαση σε μια πλαζ, όπως προκύπτει από όσα επισήμανε στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104,9 FM» ο νομικός σύμβουλος της «”95″, Ελληνικής Συμμαχίας για τις Σπάνιες Παθήσεις», Βασίλης Καρατζιάς.

Πατέρας ενός παιδιού με σπάνια ασθένεια, περιγράφει πως «τα άτομα με κινητικά προβλήματα στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου όλου του φάσματος του πληθυσμού, εκτιμάται πως ξεπερνούν τις 100.000». Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη όμως θέση, αφού οι παθήσεις τους προκαλούν συχνά δυσκολίες διαβίωσης και πέρα από τις κινητικές, βρίσκονται τα άτομα με πιο ειδικά προβλήματα υγείας.

«Στην Ελλάδα, όπως και στο εξωτερικό, οι λεγόμενες “σπάνιες παθήσεις” αφορούν το 3% με 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Πρόκειται για άτομα με ιδιαίτερα προβλήματα, ανάμεσα στα οποία κομβικό ρόλο παίζει και το κινητικό, καθώς ασθένειες επιδρούν στην κινητική λειτουργία ενήλικων και παιδιών» εξηγεί ο κ.Καρατζιάς ο οποίος είναι και πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου για την Αταξία του Φρίντριχ («Friedreich’s Αtaxia»), μια σπάνια γενετική ασθένεια που προκαλεί δυσκολία στο περπάτημα, απώλεια της αίσθησης στα χέρια και τα πόδια όπως και διαταραχή της ομιλίας.

Η πραγματικότητα στους τουριστικούς προορισμούς

«Δεν μπορούμε να φανταστούμε τη χαρά στα μάτια ενός ασθενούς ή ενός μικρού παιδιού, όταν εν τέλει, μέσα από ένα αφιλόξενο λόγω της ζέστης περιβάλλον, καταλήξει στη όαση δροσιάς που προσφέρει η θάλασσα. Η χαρά αυτή δεν μπορεί να μετρηθεί ούτε σε χρήμα, ούτε σε υποδομές» αναφέρει ο νομικός σύμβουλος της «95», που σημειώνει πως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποια σημαντικά βήματα σε ό,τι αφορά τις υποδομές, συγκριτικά με το παρελθόν, είναι όμως επιτακτικό αυτές να ενισχυθούν.

Ο κ.Καρατζιάς εξηγεί πως, για να είναι εφικτή η πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα, είναι αναγκαία η τοποθέτηση είτε ενός διαδρόμου είτε ένος συστήματος «SeaTrack», ώστε να υπάρχει πρόσβαση στις παραλίες. «Είτε στην μια περίπτωση είτε στην άλλη είναι πρωτοβουλίες χαμηλού κόστους, ενώ πρέπει να πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη και ένα χώρο να αλλάξουν τα ρούχα τους, μια τουαλέτα να εξυπηρετηθούν ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο το παιδί ή ο ενήλικας να κάνει απλά μια βουτιά στη θάλασσα» σημειώνει.

Οι παραπάνω υποδομές όμως, σύμφωνα με τον νομικό, αποτελούν σημαντικό ατού και στον τουριστικό τομέα. Σε αυτή την κατεύθυνση μάλιστα θα ήταν σημαντική και η συμβολή των οργανώσεων των ασθενών. «Έχουμε τη δυνατότητα και την τεχνογνωσία να “παράξουμε” στην τοπική αυτοδιοίκηση την απαραίτητη γνώση. Είμαστε ευτυχώς ως χώρα στο σημείο που υπάρχουν ευήκοα ώτα κι εκτιμώ ότι όσο περνά ο χρόνος, αυτά τα ζητήματα θα έρχονται πιο ψηλά στην ατζέντα. Νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των χωρών της Κεντρικής και της Βορείου Ευρώπης, όπου για να εκτελεστεί ένα δημόσιο έργο θα πρέπει να υπάρξει και μια σχετική διαβούλευση» προσθέτει ο κ.Καρατζιάς.

Όχι στον αποκλεισμό

Σε ό,τι αφορά την καταγραφή των σημείων πρόσβασης σήμερα στην Ελλάδα, σε παραλίες με κάποιου τύπου υποδομή, ο κ.Καρατζιάς εκτιμά πως ένα «30% με 40% των παραλιών που έχουν γαλάζια σημαία, κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, έχουν κάποιες υποδομές πρόσβασης – είτε διάδρομο είτε σύστημα SeaTrack». Τα τελευταία συστήματα σύμφωνα με τον νομικό σύμβουλο της «”95″, Ελληνική Συμμαχία για τους Σπάνιους Ασθενείς» απαριθμούνται σε 40 με 50 και έχουν τοποθετηθεί κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και σε μερικά μεγάλα νησιά, όπως, ενδεικτικά, στη Ρόδο, την Κέρκυρα, την Κρήτη.

«Τα άτομα με κινητική αναπηρία δεν θα πρέπει να αισθάνονται διαφορετικά, αλλά να συμμετέχουν με ισότιμη βάση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να προοδεύουν και να δημιουργούν. Δυστυχώς τα παιδιά μας, σε μια νεαρή ηλικία των 10 με 15 ετών, χάνουν την αυτόνομη κίνηση και κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο», εξηγεί ο κ.Καρατζιάς που αναφέρεται σε μια «ομπρέλα προσβασιμότητας» την οποία το κράτος πρέπει να προσφέρει.