Πέντε φράσεις που λέμε στα παιδιά για να τα πείσουμε να φάνε – αλλά δεν θα έπρεπε

Παρά τα στερεότυπα για την «Ελληνίδα μάνα» και το άγχος της για το φαγητό του παιδιού, η αγωνία για το αν τα μικρά μας τρέφονται σωστά είναι οικουμενική. Κάποια πιτσιρίκια μοιάζουν να βρίσκονται μονίμως σε… απεργία πείνας. Άλλα είναι αποφασισμένα να μην δοκιμάσουν καμία τροφή που δεν περιέχει άμυλο μέχρι να τελειώσουν το λύκειο. Λογικό δεν είναι, λοιπόν, να επιστρατεύουμε κάθε εργαλείο πειθούς που έχουμε στη διάθεσή μας για να τα πείσουμε να φάνε και λίγο κουνουπίδι; Δυστυχώς, πολλές φορές οι λέξεις που επιλέγουμε φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από ό,τι ελπίζουμε.

Φράσεις που πρέπει να βγάλετε από την «φαρέτρα» σας

«Αν δεν φας τα χόρτα σου, δεν έχει γλυκό»

Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε καμία τροφή ως επιβράβευση ή τιμωρία. Με αυτό τον τρόπο την τοποθετούμε σε μια ξεχωριστή (καλή ή κακή) θέση, ενώ θα έπρεπε να μαθαίνουμε στο παιδί να τρώει εξίσου τα πάντα. Το επιδόρπιο θα πρέπει να είναι διαθέσιμο σε όλα τα μέλη της οικογένειας, όταν υπάρχει. Αν πιστεύετε ότι το μικρό σας βασίζεται σε αυτό για να μην μείνει νηστικό, περιορίστε τη συχνότητα εμφάνισης των γλυκών στο οικογενειακό σας τραπέζι.

«Τίποτα δεν τρώει αυτό το παιδί»

Ναι, το ξέρουμε ότι είναι αλήθεια. Όμως όσο περισσότερο ακούει πως είναι «περίεργο» στο φαγητό του, τόσο το εσωτερικεύει. Τελικά, καταλήγει να το κάνει μέρος της ταυτότητάς του και να αρνείται όλο και πιο έντονα να δοκιμάσει οτιδήποτε καινούριο.

«Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν αδειάσεις το πιάτο σου»

Πρόκειται για την πιο πατροπαράδοτη μέθοδο ταΐσματος ενός «δύσκολου» παιδιού. Η πρόθεση φυσικά και είναι καλή – πόσο να αντέξετε να το βλέπετε νηστικό – όμως ίσως είναι η πιο λάθος φράση αυτής της λίστας. Όταν αναγκάζεται να φάει μια προκαθορισμένη ποσότητα φαγητού, δεν μαθαίνει να αναγνωρίζει τα σήματα που του στέλνει το σώμα του για την πείνα και τον κορεσμό. Αυτό μπορεί να το οδηγήσει στην παχυσαρκία, σε διατροφικές διαταραχές ή απλώς στο να μην μπορέσει ποτέ να φάει ισορροπημένα χωρίς κάποιον να του δείχνει πώς γίνεται.

«Δεν θα σου αρέσει»

Οι γευστικοί κάλυκες του μικρού σας μπορεί να σας ξαφνιάσουν αν το αφήσετε να πειραματιστεί. Μπορεί η τροφή που ετοιμάζεται να δοκιμάσει να μην ανήκει στις αγαπημένες των παιδιών, όμως δεν χάνετε τίποτα να το αφήσετε να κρίνει από μόνο του. Αντί να το προδιαθέτετε αρνητικά, μπορείτε απλώς να το προειδοποιήσετε όταν χρειάζεται. Για παράδειγμα, πείτε του ότι ίσως του φανεί λίγο καυτερό ή ξινό.

«Θα δοκιμάσεις έστω και μία μπουκιά»

Υπάρχουν παιδιά που ανταποκρίνονται θετικά σε αυτόν τον κανόνα. Ξέροντας πως αν δεν τους αρέσει μπορούν να μη συνεχίσουν, κάνουν μια απόπειρα χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Άλλα παιδιά, όμως, «διαβάζουν» σε αυτή τη φράση ότι πρόκειται για κάτι που μάλλον δεν θα είναι νόστιμο. Αν μεγαλώνετε ένα πνεύμα αντιλογίας, η ίδια η επιμονή σας θα το πείσει πως δεν πρέπει να σας κάνει τη χάρη. Άλλωστε δεν θα χρησιμοποιούσατε αυτή την παραίνεση αν επρόκειτο να φάει για πρώτη φορά ένα καινούριο γλυκό!