Εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι τέτοιες πολιτικές παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση γενικά χαρακτηριστικά

Την πρώτη φορά που η Νοτιοκορεάτισσα βουλευτής Γιονγκ Χε-ιν, βγήκε από το σπίτι της μετά τη γέννηση του γιου της το 2021, πάλευε με την επιλόχειο κατάθλιψη και ο σύζυγός της ήθελε να της φτιάξει τη διάθεση με μια βόλτα. Αλλά όταν πήγαν σε ένα κοντινό καφέ, δεν κατάφεραν να μπουν. Ο λόγος; Ήταν μια “ζώνη χωρίς παιδιά”.

Η Νότια Κορέα έχει περίπου 500 σημεία που απαγορεύονται τα παιδιά -χωρίς να συμπεριλαμβάνονται χώροι, όπως τα μπαρ και τα νυχτερινά κέντρα- σύμφωνα με εκτίμηση του Ινστιτούτου Ερευνών Τζέτζου, μιας δεξαμενής σκέψης.

Την περασμένη εβδομάδα, κρατώντας στην αγκαλιά της τον 23 μηνών σήμερα γιο της, η Γιονγκ από το βήμα της βουλής δεσμεύτηκε να καταστήσει παράνομες αυτές τις πρακτικές.

Στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν ησυχία για τους πελάτες τους, πολλοί ιδιοκτήτες εστιατορίων, καφέ και άλλων χώρων στην Αμερική, στην Αυστραλία, την Ιταλία, την Κορέα, και αλλού, επιβάλλουν ειδικούς περιορισμούς στους πελάτες τους, φτάνοντας στο σημείο να απαγορεύσουν την είσοδο σε παιδιά ηλικίας κάτω των 4, 7 ή ακόμα και 18 χρονών.

Πριν λίγο καιρό, η είδηση ότι ένα διάσημο εστιατόριο το ”Nettie’s House of Spaghetti”στο Tinton Falls του Νιου Τζέρσεϊ δεν θα επιτρέπει την είσοδο πλέον σε παιδιά κάτω των 10 ετών, έγινε viral.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το εστιατόριο ανέφερε: «Αγαπάμε τα παιδιά. Πραγματικά, πραγματικά, τα αγαπάμε. Αλλά τον τελευταίο καιρό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να φιλοξενήσουμε παιδιά στο Nettie’s. Μεταξύ των αυξομειώσεων του θορύβου, της έλλειψης χώρου για καρεκλάκια, του καθαρισμού τρελών ακαταστασιών και της ευθύνης των παιδιών που τρέχουν στο εστιατόριο, αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε τον έλεγχο της κατάστασης».

Ο Τιμ Πτάκ, ιδιοκτήτης εστιατορίου στο Σιάτλ, του οποίου το brunch spot Hudson δεν επιτρέπει παιδιά, δήλωσε σε email ότι έχει λάβει θετικά σχόλια.

Οι πρακτικές αυτές αντιμετωπίζονται με θυμό και επαίνους. Οι υποστηρικτές τους λένε ότι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων έχουν κάθε δικαίωμα. Η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι στιγματίζονται τα παιδιά και τους στερείται ένα βασικό δικαίωμα. Η συζήτηση αγγίζει ευρύτερα ερωτήματα σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για τη φροντίδα -και, ενίοτε, την ανοχή- της επόμενης γενιάς.

Τα ποσοστά γεννήσεων μειώνονται σταθερά σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία 70 χρόνια, αναδιαμορφώνοντας τα δημογραφικά δεδομένα και τη δημόσια ζωή. Η Χάικε Σνάζελ καθηγήτρια στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία, δήλωσε στην Washington Post ότι τα παιδιά θεωρούνται σε κάποιες περιπτώσεις «επιλογή lifestyle» και όχι μέρος μιας υγιούς κοινωνίας.

Στη Νότια Κορέα, μια από τις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων, τα σημεία απαγόρευσης παιδιών άρχισαν να εμφανίζονται πριν από περίπου μια δεκαετία, λόγω παραπόνων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ανάρμοστη συμπεριφορά γονέων σε εστιατόρια.

Η Χουγεούνγκ Γιου καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πορτλαντ υποστηρίζει ότι: «οι επίμονες έμφυλες προσδοκίες σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, ενισχύουν την αντίληψη ότι οι γυναίκες πρέπει να τα φροντίζουν στο σπίτι». Ο περιορισμός των παιδιών από τους δημόσιους χώρους, αποθαρρύνει τους ανθρώπους από την αναπαραγωγή».

Παρόλα αυτά, πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για τη διαχείριση του ζητήματος. Ένας καθηγητής παιδικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Rutgers δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ένας μεθυσμένος ενήλικας που φωνάζει στη σύντροφό του σε ένα εστιατόριο είναι πολύ πιο ενοχλητικός από ένα νήπιο που κλαίει».

Ο ίδιος και άλλοι εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι τέτοιες πολιτικές παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση γενικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας. Δεν προστατεύουν τα παιδιά, αλλά «προστατεύουν ένα υποτιθέμενο δικαίωμα των ενηλίκων να μην χρειάζεται να συναναστρέφονται μαζί τους», λέει χαρακτηριστικά.

Πηγή: Washington Post