Όσα είχε μοιραστεί ο «Τσάντλερ» σε παλιότερη συνέντευξή του για «Τα Φιλαράκια», τη γεμάτη σκοτεινό χιούμορ βιογραφία του αλλά και τον πολυετή αγώνα του με τις εξαρτήσεις

Πριν από τη συνέντευξη αυτή, όταν έφερνα στον νου μου τον Μάθιου Πέρι –τον ηθοποιό που υποδύεται τον Τσάντλερ Μπινγκ στη σειρά Τα φιλαράκια και ο οποίος έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 28 Οκτωβρίου του 2023– τον φανταζόμουν να κάθεται είτε στον πορτοκαλί καναπέ του Central Perk (το καφέ όπου συχνάζουν οι ήρωες της σειράς) είτε σε μία από τις δύο ανακλινόμενες πολυθρόνες στο διαμέρισμα που μοιράζεται με τον Τζόι Τριμπιάνι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πέθανε σε ηλικία 54 ετών ο Μάθιου Πέρι

Τον Σεπτέμβριο, όμως, του 2022 που τον επισκέφθηκα στο 585 τετραγωνικών σπίτι που νοίκιαζε στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνια, βρήκα τον Πέρι να κάθεται σε έναν λευκό καναπέ μέσα σε ένα λευκό σαλόνι που σε τίποτα δεν θύμιζε το περιβάλλον της σειράς του NBC. Μιας σειράς η οποία είχε χαρίσει φήμη και πλούτη στους έξι πρωταγωνιστές της – και σε εμάς μια κληρονομιά από ατελείωτα memes. Αντί για το ποδοσφαιράκι που ο Τσάντλερ και ο Τζόι είχαν στο σαλόνι τους τα πρώτα εκείνα χρόνια της ενήλικης ζωής τους, ο 53χρονος Πέρι είχε ένα τραπέζι μπιλιάρδου με κόκκινη τσόχα, που έμοιαζε να μην έχει αγγιχτεί ποτέ. Το σπίτι του είχε αρκετό φως αλλά όχι αρκετή ζεστασιά.

Εχω δει κάθε επεισόδιο της σειράς Τα φιλαράκια τρεις φορές – όταν πρωτοπαίχτηκε στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης, σε VHS και στο Netflix. Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαι σίγουρη ότι θα αναγνώριζα τον Πέρι αν τον έβλεπα στον δρόμο. Αν στα ’90s, τη δεκαετία των «must» τηλεοπτικών σειρών, έμοιαζε με ένα ενθουσιώδες τεριέ τώρα έμοιαζε περισσότερο με ένα αγχωμένο (και με ζαρωμένο μέτωπο) μπουλντόγκ.

Οπως εξομολογείται η συμπρωταγωνίστριά του, Λίζα Κούντροου, στον πρόλογο των απομνημονευμάτων του με τίτλο Friends, Lovers and the Big Terrible Thing, το πρώτο πράγμα που ρωτάει ο κόσμος σχετικά με τη σειρά είναι συνήθως: «Τι κάνει ο Μάθιου Πέρι;»

Ο Πέρι απαντά στην ερώτηση αυτή στο βιβλίο του, καταγράφοντας με σαφήνεια το χρονικό της δεκαετούς πάλης του με τον εθισμό στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Εναν εθισμό που το 2018 τον οδήγησε σε μια ιατρική οδύσσεια η οποία περιλάμβανε πνευμονία, ρήξη του παχέος εντέρου, μηχανική υποστήριξη με ECMO (ένα μηχάνημα που υποκαθιστά τη λειτουργία της καρδιάς και των πνευμόνων), κώμα δύο εβδομάδων, σάκο κολοστομίας για εννέα μήνες, πάνω από 12 χειρουργικές επεμβάσεις στο στομάχι, καθώς και τη συνειδητοποίηση, στα 49 του χρόνια, ότι είχε περάσει πάνω από τη μισή του ζωή σε νοσοκομεία ή κέντρα αποτοξίνωσης.

Τα περισσότερα από τα παραπάνω τα αναφέρει ήδη στον πρόλογο και σε κάποιο σημείο γράφει σε παρένθεση: «Ας σημειωθεί, παρακαλώ, ότι για τις παραγράφους που ακολουθούν το βιβλίο αυτό θα είναι μια βιογραφία και όχι τα απομνημονεύματά μου, μια και εγώ δεν ήμουν πια εκεί».

Το βιβλίο είναι γεμάτο οδυνηρές αποκαλύψεις, όπως αυτή για τη σύντομη στυτική δυσλειτουργία που του είχε προκαλέσει το αλκοόλ, και μια άλλη για τη φορά που επισκέφθηκε τον οδοντίατρο κουβαλώντας τα δόντια της άνω γνάθου του σε πλαστικό σακουλάκι φαγητού. Είχε δαγκώσει μια φέτα φρυγανισμένου ψωμιού με φιστικοβούτυρο και είχαν πέσει όλα («Ναι, όλα»).

Χαμηλόφωνα στην αρχή και στη συνέχεια, καθώς άρχισε να χαλαρώνει, σε μια ένταση που μου επέτρεψε να σταματήσω να αγχώνομαι για το αν το κασετοφωνάκι μου θα κατάφερνε να καταγράψει με ευκρίνεια τα λεγόμενά του, ο Πέρι άρχισε να μου μιλάει για την κατάχρηση ουσιών που είχε κάνει. Ολα ξεκίνησαν με μπίρες Budweiser και κρασί Andrès Baby Duck σε ηλικία 14 ετών, ενώ αργότερα η κατάσταση εκτροχιάστηκε με την προσθήκη βότκας (με το λίτρο), Vicodin, Xanax και OxyContin. Το όριο το έβαλε στην ηρωίνη, μια απόφαση που πιστεύει πως του έσωσε τη ζωή.

«Προσποιούμουν πόνους στην πλάτη και πονοκεφάλους προκειμένου να με προμηθεύουν με Vicodin. Εβλεπα ταυτόχρονα οκτώ διαφορετικούς γιατρούς», μου είχε εξομολογηθεί ο Πέρι. «Ξυπνούσα και έψαχνα να βρω τρόπους να μοιράσω τα 55 Vicodin που χρειαζόμουν να παίρνω καθημερινά. Οταν είσαι τοξικομανής, όλα είναι θέμα μαθηματικών. Θα πάω σε αυτό το μέρος και θα πάρω τρία. Μετά έχω να πάω σε αυτό το άλλο μέρος, όπου θα καθίσω περισσότερη ώρα, οπότε χρειάζεται να πάρω πέντε. Είναι εξουθενωτικό αλλά πρέπει να το κάνεις, διαφορετικά νιώθεις άρρωστος, πολύ άρρωστος. Δεν το έκανα για να μαστουρώσω ή για να περάσω καλά. Δεν πήγαινα άλλωστε σε πάρτι. Ηθελα απλώς να καθίσω στον καναπέ μου, να πάρω πέντε Vicodin και να δω καμιά ταινία. Αυτό για μένα τότε ήταν παράδεισος. Δεν είναι πλέον».

9 εκατ. δολάρια σε απεξάρτηση

Ο Πέρι μού είπε πως είναι καθαρός εδώ και 18 μήνες, που σημαίνει πως είχε μόλις απεξαρτηθεί από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά όταν προβλήθηκε το reunion των πρωταγωνιστών της σειράς, τον Μάιο του 2021. «Πρέπει να έχω ξοδέψει κάπου 9 εκατομμύρια δολάρια στην προσπάθειά μου να απεξαρτηθώ», είπε. Οι περισσότεροι χρήστες δεν έχουν τους πόρους που έχει ο Πέρι. Εχουν, όμως, «το δώρο της ανωνυμίας», όπως το αποκαλεί, ενώ οι δικές του ζοφερότερες στιγμές έχουν φωτογραφηθεί, καταγραφεί και περιστασιακά χλευασθεί. Πληροφοριακά, ο Πέρι δεν είναι μεγάλος οπαδός της εχεμύθειας όσον αφορά τους Ανώνυμους Αλκοολικούς, όπου σπονσοράρει τρία μέλη. Και εξηγείται: «Η εχεμύθεια υπονοεί πως υπάρχει στίγμα και ότι πρέπει να κρυβόμαστε. Η γνώμη μου, παρεμπιπτόντως, δεν είναι και τόσο δημοφιλής».

Το πρόσωπο του Πέρι φωτίστηκε όταν άρχισε να μου λέει για το pickleball, το πιο πρόσφατο κόλλημά του (πρόκειται για ένα ταχύτατα αναπτυσσόμενο άθλημα στην Αμερική, που αποτελεί συνδυασμό του τένις, του μπάντμιντον και του πινγκ πονγκ). Εχει χτίσει μάλιστα και γήπεδο pickleball στο σπίτι όπου πρόκειται να μετακομίσει, στη συνοικία Pacific Palisades του Λος Αντζελες. Παίζει με φίλους και επαγγελματίες που προσλαμβάνει. «Σκέφτηκα, μάλιστα, πως θα ήταν καλή ιδέα να παίξω λίγο pickleball πριν από τη συνέντευξή μας για να ανέβω λίγο, τελικά όμως είμαι έτοιμος να πέσω για ύπνο στην αγκαλιά σου».

Τι τον ενέπνευσε να γράψει ένα βιβλίο;

Υστερα από την παρατεταμένη διαμονή του σε ένα νοσοκομείο του Λος Αντζελες, ο Πέρι άρχισε να πληκτρολογεί την ιστορία της ζωής του στην εφαρμογή Notes του κινητού του. Οταν έφτασε τις 110 σελίδες, τις έδειξε στον μάνατζέρ του, που του είπε να συνεχίσει. Αρχισε λοιπόν να γράφει καθισμένος στην τραπεζαρία του για περίπου δύο ώρες τη μέρα, όχι παραπάνω: «Μου ήταν δύσκολο να τα δω όλα αυτά κατάματα».

Αν και ο Πέρι έχει ήδη γράψει για την τηλεόραση (The Odd Couple, Mr. Sunshine), δεν είχε προηγουμένως σκεφτεί, μου είπε, να γράψει βιβλίο. «Κάθε φορά που σκόνταφτα πάνω σε κάτι που δεν ήθελα να μοιραστώ, σκεφτόμουν τους ανθρώπους που θα βοηθούσα και αυτό με έκανε να συνεχίζω». Αυτό περί βοήθειας άλλων τοξικομανών είναι κάτι που επανέλαβε κάπου 15 φορές κατά τη διάρκεια της ωριαίας συνέντευξής μας. Στην αφιέρωση στην αρχή του βιβλίου του γράφει: «Για όλους όσοι υποφέρετε εκεί έξω. Ξέρετε ποιοι είστε». Μου είχε πει ακόμα: «Ο δρόμος προς την ίαση είναι μια καθημερινή διαδικασία. Δεν σημαίνει πως επειδή έγραψα ένα βιβλίο έχω γίνει καλά».

Πρέπει να σημειωθεί ότι το βιβλίο γράφτηκε χωρίς συγγραφέα-φάντασμα (ghostwriter), πράγμα σπάνιο για διασημότητες-συγγραφείς. Η Μέγκαν Λιντς, ανώτερη αντιπρόεδρος και εκδότρια του οίκου Flatiron Books, που έβλεπε Τα φιλαράκια όταν ήταν 14 ετών, είπε αναφορικά με την εκδοτική πρόταση που έφτασε πέρυσι στα χέρια της: «Υπήρχε σαφής συγγραφική φωνή. Επίσης, ήταν ξεκάθαρο πως [ο Πέρι] σκόπευε να μοιραστεί προσωπικές λεπτομέρειες όχι μόνο για τη συμμετοχή του στη σειρά, αλλά και για ολόκληρη τη ζωή του, και αυτό θα ήταν αποκαλυπτικό. Δεν ασχολούμαι αποκλειστικά με βιβλία που έχουν γράψει διασημότητες, οπότε ως εκδότρια θέλω να είμαι πολύ επιλεκτική όταν τελικά αποφασίζω να συνεργαστώ με κάποια από αυτές. Το τελικό χειρόγραφο ήταν επιπέδου που δεν συναντώ συχνά. Και, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη διασημότητα, ο Μάθιου το παρέδωσε νωρίτερα από τη συμφωνημένη προθεσμία».

Αν και ο Πέρι θεωρούσε το Friends, Lovers and the Big Terrible Thing ως ένα βιβλίο αυτοβοήθειας το οποίο θα είχε και την αντίστοιχη θέση στα ράφια των βιβλιοπωλείων, πίστευε ότι θα ικανοποιούσε, ωστόσο, και τους οπαδούς της σειράς που θα βρουν στις σελίδες του πολλές συγκινητικές αναφορές σε αυτή. Ο Πέρι μιλάει στις σελίδες του βιβλίου διθυραμβικά και με ευγνωμοσύνη για τους δέκα κύκλους στους οποίους εκείνος και οι συμπρωταγωνιστές του εργάστηκαν μαζί, βγάζοντας, στο απόγειο της δημοφιλίας τους, 1 εκατομμύριο δολάρια το επεισόδιο ο καθένας.

Θυμάται, επίσης, τη φορά που η Τζένιφερ Ανιστον πήγε στο τρέιλερ και του είπε «με έναν κάπως περίεργο αλλά αξιαγάπητο τρόπο» πως η υπόλοιπη παρέα γνώριζε πως είχε αρχίσει πάλι να πίνει. «Το μυρίζουμε», του είχε πει – και εκείνος γράφει: «Ο πληθυντικός μυρίζουΜΕ με χτύπησε σαν κεραυνός». Μια άλλη φορά, οι συμπρωταγωνιστές του είχαν πάει να του μιλήσουν στο καμαρίνι του.

Ο τηλεοπτικός του γάμος

Ο Πέρι ρίχνει και μια στενάχωρη βόμβα για τον τηλεοπτικό του γάμο: «Παντρεύτηκα τη Μόνικα και ύστερα με πήγαν πίσω στο κέντρο αποτοξίνωσης – στο απόγειο της κορυφαίας μου στιγμής στα Φιλαράκια, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας μου, μετά την εμβληματική αυτή σκηνή της εμβληματικής αυτής σειράς».

Σε μια τηλεφωνική μας συνέντευξη, η Κούντροου μου είχε πει: «Είναι μια απαίσια αρρώστια και [ο Πέρι] πάσχει από μια σκληρή εκδοχή της. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η επιθυμία του να συνεχίσει να παλεύει και να συνεχίσει να ζει», πριν προσθέσει: «Αγαπώ πολύ τον Μάθιου. Είμαστε μέλη της ίδιας οικογένειας. Βασικά, είναι σαν να κλείνω τη συνέντευξη με το I’ll be there for you [Σ.τ.Μ.: το τραγούδι τίτλων της σειράς, που σημαίνει Θα είμαι εκεί για σένα], γιατί είναι η αλήθεια. Θα είμαι πάντα εκεί γι’ αυτόν».

Οι αποτυχημένες σχέσεις του ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα για τα οποία επέλεξε να γράψει. «Αισθάνομαι μόνος μου, αλλά έχω κάποιους υπαλλήλους που με κρατούν ασφαλή» μου είχε αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πολλά χρόνια μετά την προβολή του τελευταίου επεισοδίου της σειράς, ο Πέρι βρίσκει διασκεδαστικό το ότι ο κόσμος συνεχίζει και την παρακολουθεί και ότι αρέσει πλέον και στα παιδιά των πρώτων εκείνων θεατών. «Υπάρχουν 15χρονα εκεί έξω που αναρωτιούνται γιατί δείχνω τόσο γερασμένος». Οταν του είχα αναφέρει ότι στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου μου είχα δει μια νεαρή γυναίκα που φόραγε φούτερ με στάμπα Friends, ένα χαμόγελο είχε σχηματιστεί στα χείλια του.

Η αλήθεια είναι πως σπάνια βλέπει κανείς παρόμοια προϊόντα από άλλες σειρές, όπως η σειρά ER (Στην Εντατική), για παράδειγμα, η οποία τη δεκαετία του 1990 ολοκλήρωνε κάθε Πέμπτη το βραδινό πρόγραμμα του NBC. «Πρέπει να με φέρεις σε επαφή με την κοπέλα αυτή», μου είχε πει. «Πες της απλώς “ξέρω αυτόν τον τύπο και είναι εντελώς μπακούρι”».

Το ειλικρινές και σκοτεινά χιουμοριστικό βιβλίο του Πέρι τού χάρισε, όχι άδικα, μια τιμητική θέση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν εξερευνήσει τη λεπτό προς λεπτό, με-νύχια-και-με-δόντια μάχη τους με την απεξάρτηση. «Η κόλαση είναι κάτι που υπάρχει», γράφει ο Πέρι. «Μην αφήσετε κανέναν να σας πει το αντίθετο. Την έχω επισκεφθεί. Υπάρχει. Τέρμα η συζήτηση». Στο κλείσιμο της συνέντευξής μας μου είχε πει: «Τώρα που η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω, σε ένα κομμάτι χαρτί, αισθάνομαι καλύτερα».