Ο διάσημος πίνακας του Ρέμπραντ από το 2019 υποβαλλόταν σε εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης, καθώς έλειπαν κομμάτια του

Ο διάσημος πίνακας του Ρέμπραντ – και 4ο διασημότερο ζωγραφικό έργο στον δυτικό κόσμο) – «The Night Watch» (Νυχτερινή Περίπολος), από το 2019 υποβαλλόταν σε εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης, καθώς έλειπαν κομμάτια του.

Τώρα, χάρη στην Τεχνητή Νοημοσύνη (AI), ο πίνακας του 1642 είναι και πάλι ολοκληρωμένος, έχοντας ήδη πάρει την περίοπτη θέση του στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ.

Η «Επιχείρηση Νυχτερινή Περίπολος» όπως ονομάστηκε το πρότζεκ αποκατάστασης, μεταδιδόταν ζωντανά από το διαδίκτυο και το κοινό μπορούσε να παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο την πρόοδο των εργασιών.

Το κολοσσιαίο έργο του Ρέμπραντ – με διαστάσεις 363 εκατοστά Χ 437 εκατοστά – ήταν ατελές για 300 χρόνια.

Το έργο τέχνης κόπηκε από τα πλαϊνά μέρη το 1715 για να καταστεί δυνατή η μεταφορά του μέσα από τις πόρτες του Δημαρχείου του Άμστερνταμ.

Περίπου 60 εκατοστά του καμβά κόπηκαν στην αριστερή πλευρά, 7 εκατοστά από τα δεξιά, 22 εκατοστά από πάνω και 12 εκατοστά από κάτω, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian.

Με τη χρήση φωτογραφίας υψηλής ανάλυσης του πρωτότυπου έργου, η Τεχνητή Νοημοσύνη μπόρεσε να αναδημιουργήσει τα κομμάτια που έλειπαν, στο στυλ του Ρέμπραντ.

Από τη φωτογραφία, οι αλγόριθμοι μπόρεσαν να μελετήσουν και να διορθώσουν την οπτική του έργου, να αναγνωρίσουν τα σωστά χρώματα για να χρησιμοποιηθούν για διάφορα στοιχεία και να αντιγράψουν τις πινελιές του Ολλανδού ζωγράφου.

Η «Νυχτερινή περίπολος» θεωρείται το πιο φιλόδοξο έργο του Ρέμπραντ. Ο πίνακας έχει διαστάσεις 4 επί 4,5 μέτρα και ζυγίζει 337 κιλά. Είναι, δε, διάσημος, όχι μόνο για τις μεγάλες του διαστάσεις, αλλά και για την εκτενή χρήση δραματικού φωτισμού και κίνησης.

Πρώτη φορά από το 1975

Το πρόγραμμα αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα αποκατάστασης της «Νυχτερινής περιπόλου» μετά το 1975, χρονιά που ένας άνδρας οπλισμένος με μαχαίρι ψωμιού συνεπλάκη με φύλακα και έσκισε τον πίνακα, φωνάζοντας στους άλλους επισκέπτες ότι «το έκανε για τον Κύριο».

Αυτή δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που συνέβη κάτι παρόμοιο. Το έργο σκίστηκε με μαχαίρι το 1911 και ραντίστηκε με χημικά το 1990. Ωστόσο και τις δύο φορές δεν υπέστη σημαντικές ζημίες και η αποκατάστασή του υπήρξε σχετικά εύκολη.