Έχει χαρακτηριστεί και ως ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τόσο ιδιαίτερη τη σχέση του σκύλου με τον άνθρωπο; Η αγάπη, απαντάει η επιστήμη.

Σύμφωνα με ένα νέο βιβλίο και όπως αναφέρει το AFP, η λέξη αγάπη είναι απαραίτητη για την κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στους ανθρώπους και τους σκύλους.

Ο 59χρονος Βρετανός ψυχολόγος ζώων Κλάιβ Γουάιν, ιδρυτής του εργαστηρίου κυνολογίας, το οποίο ανήκει στο τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου των ΗΠΑ Arizona State, εξηγεί αυτή τη σχέση στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Ο σκύλος είναι αγάπη: Γιατί και πώς ο σκύλος σας σάς αγαπάει».

Η επιστήμη της κυνολογίας έχει γνωρίσει νέα άνθιση τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Στο βιβλίο «Η Ευφυΐα των Σκύλων» του Μπράιαν Χέιρ, ο συγγραφέας έχει εξελίξει την ιδέα ότι οι σκύλοι διαθέτουν μια έμφυτη και εξαιρετική ευφυία.

Ο κ. Γουάιν, ωστόσο, διαπιστώνει ότι οι σκύλοι δεν είναι τελικά και τόσο έξυπνοι, σε σύγκριση τουλάχιστον με άλλα ζώα, προτείνοντας την αλλαγή του μοντέλου με τη συγκέντρωση διεπιστημονικής έρευνας, με στόχο να διατυπωθεί η αρχή ότι η «υπερβολική κοινωνικότητα» είναι αυτή που κάνει τους σκύλους να ξεχωρίζουν.

Το γονίδιο του συνδρόμου Γουίλιαμς

Μια από τις εξελίξεις προέρχεται από έρευνες που αφορούν την ωκυτοκίνη, μια ορμόνη που παράγεται στον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης, στη βάση του εγκεφάλου, και η οποία ευθύνεται για την σύναψη συναισθηματικών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων, αλλά που – σύμφωνα με νέα στοιχεία – είναι υπεύθυνη και για τις σχέσεις ανάμεσα σε σκύλους και ανθρώπους.

Πρόσφατη έρευνα υπό τον Τακεφούμι Κικουσούι του πανεπιστημίου Azabu της Ιαπωνίας έδειξε ότι τα επίπεδα της ορμόνης αυτής εκτοξεύονται όταν ο άνθρωπος και ο σκύλος του κοιτάζονται κατάματα, κάτι αντίστοιχο με αυτό που συμβαίνει ανάμεσα στις μαμάδες και στα μωρά τους.

Στον τομέα της γενετικής, η γενετίστρια του UCLA Μπρίτζετ φονΧολντ έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη το 2009: οι σκύλοι φέρουν ένα μεταλλαγμένο γονίδιο, το οποίο και ευθύνεται για το σύνδρομο Γουίλιαμς στους ανθρώπους – μια σπάνια γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από έναν βαθμό νοητικής υστέρησης και από υπερβολική κοινωνικότητα.

«Αυτό που είναι σημαντικό για τους σκύλους, όπως και για τους ανθρώπους με σύνδρομο Γουίλιαμς, είναι μια επιθυμία να συνάπτουν στενές σχέσεις, να αγαπούν και να αγαπιούνται» γράφει ο κ. Γουάιν. Πολλά συμπεράσματα, μάλιστα, έχουν προκύψει μέσα από τεστ συμπεριφοράς.

Μόνο αγάπη

Για τον κ. Γουάιν, τα επόμενα σύνορα στην επιστήμη της κυνολογίας πιθανόν να έλθουν μέσω της γενετικής, η οποία θα βοηθήσει στο να έρθει στο φως η μυστηριώδης διαδικασία μέσω της οποίας συντελέστηκε η εξημέρωση των ζώων πριν από τουλάχιστον 14.000 χρόνια.

Ο κ. Γουάιν είναι οπαδός της θεωρίας που υποστηρίζει ότι οι πρόδρομοι των αρχαίων σκύλων συγκεντρώθηκαν γύρω από τις χωματερές των ανθρώπων και κέρδισαν σταδιακά την εύνοια των ανθρώπων προτού η σχέση τους όπως την βλέπουμε σήμερα εδραιωθεί μέσω των κοινών κυνηγετικών εξορμήσεων.

Νέες εξελίξεις στην διαχείριση της αλληλουχίας του αρχαίου DNA θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να ανακαλύψουν πότε σημειώθηκε η κρίσιμη μετάλλαξη του γονιδίου, το οποίο ελέγχει το σύνδρομο Γουίλιαμς. Ο κ. Γουάιν εικάζει ότι αυτό συνέβη πριν από 8.000 με 10.000 χρόνια, στο τέλος της Εποχής των Παγετώνων, όταν οι άνθρωποι ξεκίνησαν να κυνηγούν συστηματικά με τη βοήθεια σκύλων.

Αυτό που καθιστά τα συμπεράσματα αυτά σημαντικά, πέραν της εξέλιξης της επιστήμης, είναι οι επιπτώσεις για το καλό των σκύλων, υποστηρίζει ο 59χρονος ψυχολόγος ζώων. Αυτό σημαίνει την κατάργηση των βάρβαρων μεθόδων εκπαίδευσης και την προώθηση της συντροφικής καθοδήγησης και ενθάρρυνσης, καθώς «το μόνο που θέλει από εσένα ο σκύλος σου είναι να του δείξεις τον δρόμο» κατά τον κ. Γουάιν.

«Οι σκύλοι μας μάς δίνουν τόσα πολλά και ως αντάλλαγμα δεν ζητούν πολλά. Δεν χρειάζεται να αγοράζεις όλα αυτά τα φανταχτερά ακριβά παιχνίδια και λιχουδιές και ένας θεός ξέρει ό,τι άλλο πωλείται. Το μόνο που χρειάζονται είναι η συντροφιά μας, έχουν ανάγκη να είναι με τους ανθρώπους» καταλήγει ο ίδιος.