Ενόλα Χολμς ★★★
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ (2020)
Σκηνοθεσία: Χάρι Μπράντμπιρ
Ερμηνείες: Μίλι Μπόμπι Μπράουν, Χένρι Καβίλ, Σαμ Κλάφλιν

Η δημοφιλής ιστορία της οικογένειας του Σέρλοκ Χολμς αποκτά ένα ακόμα κεφάλαιο με πρωταγωνίστρια αυτή τη φορά τη μικρή αδελφή του διάσημου ντετέκτιβ, Ενόλα. Η γνωστή μας από το τηλεοπτικό «Stranger Things» Μίλι Μπόμπι Μπράουν υποδύεται στην ταινία του Netflix την έφηβη Ενόλα Χολμς, η οποία μεγαλώνει κάπου στην αγγλική εξοχή μαζί με την (πολύ) προοδευτική μητέρα της (Ελενα Μπόναμ Κάρτερ). Οταν, ωστόσο, η τελευταία θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς, η Ενόλα ξεκινά μια επική αναζήτηση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα γνωρίσει έναν νεαρό μαρκήσιο, επίσης φυγά, και θα δέσει τη μοίρα της μαζί του. Ταυτόχρονα τα δύο μεγάλα αδέλφια της, Σέρλοκ και Μάικροφτ, βρίσκονται στο κατόπι τους.

Το σύμπαν του Αρθουρ Κόναν Ντόιλ αναβιώνει στη γυναικεία εκδοχή του, με τη χαρισματική Μπράουν να γεμίζει με τη ζωντάνια της την οθόνη. Η ιστορία της ταινίας, που κρατάει σταθερά ανάλαφρο χαρακτήρα και απευθύνεται σε όλη την οικογένεια, θυμίζει κυνήγι θησαυρού· επιπλέον είναι γεμάτη φεμινιστικές αναφορές και σχόλια, εμφανώς επηρεασμένες από τις σύγχρονες εξελίξεις. Στον πυρήνα της πάντως παραμένει μια διασκεδαστική περιπέτεια, με μια ποπ –και όχι απαραίτητα πιστή– αναπαράσταση της εποχής και ωραίες ιδέες ακόμα κι όταν αυτές σε ορισμένες περιπτώσεις παραμένουν ημιτελείς.

Το σπίτι που έχτισε 
ο Τζακ ★★½
ΘΡΙΛΕΡ (2018)
Σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ
Ερμηνείες: Ματ Ντίλον,
Ούμα Θέρμαν, Μπρούνο Γκανζ

Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε το τελευταίο φιλμ του αιρετικού Λαρς φον Τρίερ, ο οποίος πολλαπλασιάζει τη συνηθισμένη του προκλητικότητα, χρησιμοποιώντας για ήρωα έναν κατά συρροήν δολοφόνο και απαντώντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο στους επικριτές του. Η σχεδόν τρίωρη διάρκεια του φιλμ είναι χωρισμένη σε κεφάλαια, τα οποία εξιστορούν τα 12 τελευταία χρόνια της ζωής του Τζακ, στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, οπότε και διαπράττει μια σειρά από απεχθείς φόνους. Ο ίδιος εξιστορεί με ηρεμία τα πάντα σε κάποιον τρίτο που αποκαλύπτεται προς το τέλος και ολοκληρώνει το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ταινίας.

Στο ενδιάμεσο παρακολουθούμε έναν κινηματογραφικό κυκεώνα γεμάτο από σαδισμό, μισογυνισμό (και μπόλικους άλλους «-ισμούς»), σχεδιασμένο ακριβώς για να καλύψει τα γούστα όλων εκείνων που τον κατηγορούν ότι το έχει παρακάνει. Κάπως έτσι αναλώνει μια ιδέα η οποία θα μπορούσε να σκάψει πολύ βαθύτερα στην άβυσσο των ανθρώπινων ενστίκτων, αν ήταν λίγο πιο επικεντρωμένη στον στόχο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν συμπεριλαμβάνει και μπόλικες στιγμές ιδιοφυΐας. Ο Ματ Ντίλον δίνει ό,τι μπορεί, ερμηνεύοντας έναν ξεκάθαρα διαταραγμένο χαρακτήρα, έναν «διαβολικό άνδρα», όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Τρίερ.

Αιμίλιος Χαρμπής – kathimerini.gr