Το πρώτο κύμα της επιδημίας Covid-19 έπληξε ιδιαίτερα τις πιο εύπορες πόλεις της Ευρώπης, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, η Μαδρίτη και το Μιλάνο.

Ο ιός σάρωνε τα πάντα χωρίς διακρίσεις, δεν άφηνε κανέναν αλώβητο, ούτε πλούσιους ούτε φτωχούς. Οι πρόσφατες εξάρσεις των κρουσμάστων σε διάφορες περιοχές της ηπείρου ωστόσο ακολουθούν ένα πολύ διαφορετικό μοτίβο, παρατηρεί ο αρθογράγρος του Bloomberg, Φερντινάντο Τζουλιάνο.

Οι περισσότερες εξάρσεις λαμβάνουν χώρα σε ορισμένες από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Ευρώπης, συχνά εκείνες που κατοικούνται από μειονότητες ή μετανάστες που εργάζονται σε χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της οικονομίας.

Αυτό το μοτίβο, σημειώνει ο αρθρογράφος, εγείρει το ερώτημα εάν οι κυβερνήσεις κάνουν αρκετά για να διασφαλίσουν ότι όλοι οι πολίτες κατανοούν τις βασικές προφυλάξεις που πρέπει να λάβουν για να προστατευθούν, αλλά και έχουν τα μέσα να το πράξουν. Υπογραμμίζει επίσης τις αδυναμίες πολλών ευρωπαϊκών κρατών να διασφαλίσουν ότι ακόμη και τα φτωχότερα μέρη της κοινωνίας έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση και επωφελούνται από την ασφάλεια της εργασίας. Η κατάσταση θα μπορούσε να πυροδοτήσει κοινωνικές και φυλετικές εντάσεις εάν οι κοινότητες μεταναστών κατηγορηθούν ότι είναι φορείς του ιού.

Πέντε διαφορετικές περιπτώσεις έξαρσης κρουσμάτων σε όλη την Ευρώπη διηγούνται μια παρόμοια ιστορία. Στη Γερμανία, οι αρχές έκλεισαν τον δήμο Γκίτερσλο στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, αφότου εκατοντάδες εργαζόμενοι σε ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια επεξεργασίας κρέατος της Ευρώπης ελέγχθηκαν θετικοί στον ιό. Η ομάδα αποτελούταν σε μεγάλο βαθμό από φτωχά αμειβόμενους μετανάστες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι ζούσαν μαζί σε καταλύματα για τους εργαζόμενους του εργοστασίου. Η βιομηχανία κρέατος της Γερμανίας κατάφερε να παρακάμψει αυστηρούς κανόνες σχετικά με τις συνθήκες εργασίας χρησιμοποιώντας υπεργολάβους, κάτι που η κυβέρνηση θέλει τώρα να αλλάξει με νέα νομοθεσία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς η χώρα αναδύεται από το lockdown, το Λέστερ, πόλη στα Ανατολικά Μίντλαντς, είχε μη απαραίτητα καταστήματα και μερικά σχολεία έκλεισαν για δύο ακόμη εβδομάδες. Η πόλη κατατάσσεται στο χαμηλότερο 10% όσον αφορά στο επίπεδο του εισοδήματος στην Αγγλία. Σύμφωνα με το Δημοτικό Συμβούλιο του Λέστερ, το 37% του πληθυσμού είναι ασιατικής καταγωής, ενώ εκτιμάται ότι το 40% των ανθρώπων που ζουν εκεί γεννήθηκαν εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου. Όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ, η επιδημία έχει ρίξει φως στις φυλετικές ανισότητες και στη Βρετανία. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι ο κίνδυνος θανάτου από τον Covid-19 είναι υψηλότερος στις φτωχότερες περιοχές και υψηλότερος στους πληθυσμούς Μαύρων, Ασιατών και άλλων μειονοτήτων.

Στην Ιταλία, η επιδημία κατέφερε το ισχυρότερο πλήγμα στη Λομβαρδία, μια από τις πλουσιότερες περιοχές του βιομηχανικού βορρά. Όμως την περασμένη εβδομάδα, η πόλη Μοντραγκόν, όχι μακριά από τη Νάπολη στο νότο, έχει δει μια αύξηση των περιπτώσεων σε ένα συγκρότημα διαμεριστάτων, όπου διαμένουν Βούλγαροι μετανάστες, οι οποίοι εργάζονται σε εποχιακές γεωργικές εργασίες. Η κυβέρνηση δεν έχει επιβάλει lockdown στην πόλη, αλλά έστειλε στρατό για να θέσει το συγκρότημα κατοικιών υπό αυστηρή παρακολούθηση.

Τέτοια φαινόμενα, συνεχίζει το δημοσίευμα του Bloomberg, είχαμε σε μικρότερη κλίμακα ακόμη και στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, χώρες που είχαν αξιοσημείωτη επιτυχία στον περιορισμό της επιδημίας. Στην Ελλάδα «εφαρμόστηκε ένα τοπικό «έξυπνο lockdown» στον Εχίνο, ενώ στην Πορτογαλία επηρεάστηκαν 19 γειτονιές στην περιοχή της Λισαβόνας. Αυτές οι περιοχές φιλοξενούν ομάδες πολύ φτωχών μεταναστών, ειδικά από την Αφρική.

«Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης πληρώνουν ένα απότομο τίμημα για χρόνια παραμέλησης αυτών των κοινοτήτων, οι οποίες συχνά παρέχουν μια πολύ φθηνή πηγή εργασίας» υπογραμμίζει ο αρθρογράφος και τις καλεί να κινητοποιηθούν άμεσα για να προσφέρουν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε στέγαση και υγειονομική περίθαλψη, πριν να είναι αργά.