«Ελπίζω να φτάσω τα 100»
Τέσσερις μήνες αφότου τα όνειρα του 97χρονου ερασιτέχνη Λεονίντ Στανισλάφσκι έγιναν πραγματικότητα όταν έπαιξε με τον 21 φορές πρωταθλητή Grand Slam, Ράφα Ναδάλ, ο Ουκρανός υπομένει τον χειρότερο εφιάλτη του στο Χάρκοβο καθώς οι ρωσικές δυνάμεις βομβαρδίζουν την πόλη.
Ο Στανισλάφσκι, ο οποίος κατέχει το Παγκόσμιο Ρεκόρ Γκίνες, ως ο γηραιότερος τενίστας στον κόσμο, είχε επίσης όνειρο να αντιμετωπίσει τον Ρότζερ Φέντερερ, αλλά τώρα έχει μόνο μια απλή επιθυμία, την επιβίωση.
«Ελπίζω να ζήσω για να φτάσω τα 100. Πρέπει να επιβιώσω από αυτήν την τρομακτική κατάσταση», είπε στο Reuters.
«Ο πόλεμος ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου. Από τις 24 μέχρι τώρα ουσιαστικά δεν έχω βγει έξω. Έχω μείνει σπίτι. Έχω προμήθειες, το ψυγείο είναι γεμάτο. Κάθομαι σπίτι, δεν πάω πουθενά,» πρόσθεσε
«Η κόρη μου η Τάνια είναι στην Πολωνία, θέλει να με πάρει εκεί. Αλλά αποφάσισα να μείνω εδώ. Έχω κακή ακοή, οπότε κοιμάμαι το βράδυ και δεν ακούω τίποτα. Χθες το βράδυ έγιναν βομβαρδισμοί, το πρωί είχε επιδρομή από τον αέρα, ξανά σειρήνες», συμπλήρωσε.
Ο Στανισλάφσκι επέζησε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήταν μηχανικός που βοήθησε στην κατασκευή σοβιετικών πολεμικών αεροσκαφών για να πολεμήσουν τους Ναζί.
«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να ζήσω έναν άλλο, πιο τρομακτικό πόλεμο όπου άνθρωποι και από τις δύο πλευρές πεθαίνουν, οι μητέρες χάνουν τα παιδιά τους, οι γυναίκες χάνουν τους γιους τους και τους συζύγους τους», τόνισε.
«Τι είναι αυτό; Τι ωφελεί; Στον 21ο αιώνα δεν μπορεί να γίνει πόλεμος. Ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει, πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία.»
Για τον Στανισλάφσκι, ο τερματισμός της σύγκρουσης θα σήμαινε επίσης την ευκαιρία να ξαναρχίσει το τένις και πιθανώς να εμφανιστεί στο επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ηλικιωμένων, στη Φλόριντα τον επόμενο μήνα.
Ήταν 30 όταν μυήθηκε στο άθλημα και συνήθιζε να προπονείται τρεις φορές την εβδομάδα.
«Το τένις είναι η ζωή μου, η μοίρα μου. Έπαιζα τένις σε σοβαρό επίπεδο μέχρι τα 90 μου, έχω παίξει στο εξωτερικό, έχω παίξει σε παγκόσμια πρωταθλήματα, έχω παίξει σε ευρωπαϊκά. Δεν φοβάμαι κανέναν. Ελπίζω ότι ο πόλεμος θα τελειώσει και θα μπορέσω να παίξω τένις. Αν μπορούσα να πάω στην Πολωνία θα έπαιζα εκεί. Αλλά αποφάσισα να μείνω στο σπίτι και να περιμένω το τέλος του πολέμου», είπε.