Η ομάδα της εκστρατείας εμβολιασμού από την UNICEF έφτασε με ένα μικρό ταχύπλοο στο πλημμυρισμένο χωριό του Βέρνιολ, όχι μακριά από την πρωτεύουσα του Νότιου Σουδάν, και συναντήθηκε με τους γέροντες κάτω από ένα δέντρο, σε ένα κομμάτι στεγνής γης.

Η ομάδα διάβασε ένα ενημερωτικό χαρτί με δεδομένα για τον κορωνοϊό και το εμβόλιο, ελπίζοντας να προλάβει τις ερωτήσεις που περίμενε από τους γέροντες για το σκεύασμα και τις παρενέργειές του.

Αλλά αυτό που ήθελαν να ξέρουν οι γέροντες ήταν: Πότε θα σταματήσουν οι βροχές;

Τα τελευταία χρόνια, κάποιες φορές μοιάζει σαν η βροχή να είναι το μοναδικό πράγμα που γνώρισαν ποτέ κάποιοι Νότιοσουδανοί. Το αποτέλεσμα είναι οι χειρότερες πλημμύρες που έχουν ζήσει κάποια κομμάτια του Ν. Σουδάν εδώ και έξι δεκαετίες, οι οποίες επηρεάζουν περίπου το ένα τρίτο της χώρας.

Για τους περισσότερους από τους 11 εκατομμύρια κατοίκους αυτής της περιστοιχισμένης από στεριά χώρας στην ανατλική κεντρική Αφρική, μία από τις φτωχότερες χώρες στη γη, η πανδημία του κορωνοϊού δεν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των προβλημάτων της.

Πολλοί έχουν εγκαταλείψει το Βέρνιολ και άλλα χωριά στην επαρχία Τζονγκλέι, ενώ αυτοί που έμειναν έχουν χάσει τις καλλιέργειές τους, τα ζώα και τα σπίτια τους. Ο υποσιτισμός είναι ανεξέλεγκτος, όπως και οι ασθένειες.

Στο Πάουελ, ένα άλλο πλημμυρισμένο χωριό, μερικές ώρες πιο κάτω σε έναν ποταμό που μόλις πριν από μερικά χρόνια ήταν δρόμος, ο ηγέτης του χωριού, ο Τζέιμς Κουίρ Μπιορ, 50 ετών, ήταν λίγο επιφυλακτικός με τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών, σκεπτόμενος πώς θα «αναμετρηθούν» τα εμβόλια με τις άλλες ανάγκες του χωριού.

«Χρειαζόμαστε φάρμακα και δίχτυα», είπε ο κ. Μπιορ. «Τώρα, το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι πώς θα βγούμε από αυτή την πλημμύρα».

Οι χωρικοί αναγνωρίζουν την πανδημία σαν μια απειλή, είπε ο κ. Μπιορ, «αλλά δεν έχουμε δει κανέναν άρρωστο εδώ». Και εξάλλου, είπε, «όταν λιμοκτονείς, δεν σκέφτεσαι άλλα πράγματα – πρώτα πρέπει να γεμίσεις το στομάχι σου».

Ο Ντέιβιντ Αγίκ Ντενγκ Ριάκ, της τοπικής οργάνωσης Community in Need Aid, είπε ότι οι αρρώστιες δεν είναι κάτι νέο στην περιοχή.

«Η ελονοσία είναι η πρώτη παρασιτική ασθένεια σε αυτή την περιοχή», είπε, «και ακολουθούν οι λοιμώξεις του αναπνευστικού και μετά, φυσικά, τα παρασιτικά σκουλήκια».

Η πλημμύρα έχει κάνει τα πάντα χειρότερα. Τώρα είναι συνηθισμένο να βλέπει κανείς ανθρώπους να πηγαίνουν στα νοσοκομεία με ασθένειες που κολλάνε από τα νερά, όπως η δυσεντερία, η γιαρδίαση, η ηπατίτιδα και η σχιστοσωμίαση, «γιατί ο κόσμος μένει στο νερό όλη την ημέρα», είπε ο κ. Ριάκ.

Το Νότιο Σουδάν χορηγεί περίπου 152.000 δόσεις του μονοδοσικού εμβολίου Johnson & Johnson που έχουν γίνει δωρεά μέσω του COVAX, του παγκόσμιου προγράμματος διανομής. Είναι η τρίτη παρτίδα εμβολίων που παραλαμβάνει η χώρα.

Παρότι τα τεστ είναι σπάνια, δεν υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι το Νότιο Σουδάν έχει μεγάλο πρόβλημα κορωνοϊού. Όμως, στην πρωτεύουσα του Νότιου Σουδάν, την Τζούμπα, μία σταθερή ροή από ανθρώπους έφτανε στα εμβολιαστικά κέντρα σε όλη την πόλη, τον Οκτώβριο.

Σε ένα κέντρο, στο Gurei Primary Health Care Center, ο Τζόνσον Γκάγκα, 22 ετών, δεν νοιαζόταν πολύ για τις φήμες που κυκλοφορούν στη γειτονιά του, ότι το εμβόλιο εξαπλώνεται στο συκώτι και προκαλεί τον θάνατο μέσα σε έναν χρόνο. Ήθελε το εμβόλιό του ώστε να μπορεί να συνεχίσει να σπουδάζει στο εξωτερικό, στην Ουγκάντα.

«Εάν δεν κάνεις το εμβόλιο», είπε, «δεν σε αφήνουν να μπεις».

Πηγή: The New York Times