Όλο και πιο πιθανό είναι πλέον το σενάριο να στηθούν κάλπες τον ερχόμενο Μάιο για την ανάδειξη νέας κυβέρνησης, παράλληλα με την εκλογή ευρωβουλευτών, περιφερειαρχών και δημάρχων. Προς αυτή την κατεύθυνση των τετραπλών εκλογών έδειξε χθες ακόμα ένα κορυφαίο στέλεχος της κυβερνητικής παράταξης. Ο Νίκος Φίλης κληθείς να σχολιάσει (News24/7) τον πιθανό χρόνο των εκλογών άφησε όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, σημειώνοντας πως «οι εκλογές πρέπει να γίνουν όταν υπάρχει η δυνατότητα χωρίς συγχύσεις να εκφραστεί η λαϊκή βούληση», αναφέροντας και τον Μάιο ως επιλογή: «Φυσικά υπάρχει το όριο της εξάντλησης της τετραετίας, αλλά εφόσον υπάρχουν οι τεχνικές δυνατότητες, μπορεί να είναι και άλλη η ημερομηνία, εννοώ τον Μάιο».

Η δήλωση του κ. Φίλη έρχεται να προστεθεί σε εκείνες των κ. Βούτση και Σκουρλέτη, οι οποίοι προσφάτως φωτογράφισαν ως πιθανό σενάριο τη διεξαγωγή εκλογών τον ερχόμενο Μάιο. Παράλληλα, μόλις πριν από λίγα 24ωρα ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Eσωτερικών Αλ. Χαρίτσης δήλωνε πως «το υπουργείο Εσωτερικών είναι έτοιμο για οποιοδήποτε ενδεχόμενο εκλογών». Τι μπορεί να οδηγήσει όμως σε αυτήν την αλλαγή πλεύσης, παρά το γεγονός ότι ο αρχικός προσανατολισμός του Μαξίμου ήταν σταθερά προς τον Οκτώβριο; Η απάντηση βρίσκεται σε μια σειρά δεδομένων που είναι γεγονός πως είναι ευμετάβλητα.

Το τελευταίο διάστημα πάντως κερδίζει συνεχώς έδαφος το επιχείρημα πως η ταυτόχρονη διεξαγωγή των εκλογών μπορεί να διοχετεύσει την «αρνητική ψήφο» εναντίον της κυβέρνησης στις ευρωκάλπες και την ίδια ώρα να «απελευθερώσει» δυνάμεις για στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές. Η ίδια ανάγνωση λέει πως αν οι ευρωεκλογές διεξαχθούν πριν από τις εθνικές και επιφέρουν μια ήττα με πάνω από 5 μονάδες, το κλίμα θα είναι μη αναστρέψιμο για το Μαξίμου, που θα οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές με νέα –αρνητικά– δεδομένα.

Επιπλέον, φαίνεται πως σιγά σιγά εμπεδώνεται και η άποψη πως, πέραν του Mαΐου, η κυβέρνηση δεν θα έχει νέο αφήγημα, αλλά θα καταφύγει μόνο στη διαχείριση χρόνου. Πράγματι, στα μέσα Μαρτίου θα έχουν ολοκληρωθεί όλα τα «θετικά νομοσχέδια», ενώ ιδιαίτερα κρίσιμη θεωρείται και η ημερομηνία ορόσημο της 13ης ή 14ης Μαρτίου, κατά την οποία, βάσει του υπάρχοντος προγραμματισμού, θα διεξαχθεί η δεύτερη ψηφοφορία για τη συνταγματική αναθεώρηση, κάτι που συνεπάγεται πως θα υπάρχει πλήρης εικόνα για το πώς θα έχει εξελιχθεί η διαδικασία και τι «σημάδια» θα έχει αφήσει στην εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία.

Κόκκινα δάνεια

Ακόμα μία κρίσιμη παράμετρος στην εξίσωση είναι το θέμα των κόκκινων δανείων, που όπως όλα δείχνουν την επόμενη εβδομάδα θα λήξει με κάποιον συμβιβασμό μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζών. Το θέμα πάντως χαρακτηρίζεται «βόμβα» για τα θεμέλια του τραπεζικού συστήματος και κατ’ επέκταση της οικονομίας, καθώς το ποσοστό των κόκκινων δανείων που φτάνει στο 45% είναι βέβαιο πως θα αποτελεί πονοκέφαλο και μελλοντικά.

Τέλος, από την οριστική επιλογή για τον χρόνο που θα γίνουν οι εκλογές δεν μπορεί να μη ληφθεί υπόψη το γενικότερο κλίμα που δημιουργείται στη Γηραιά Ηπειρο. Είναι δεδομένο πως ο διάδοχος του Ζακ-Κλοντ Γιούνκερ, ενός πολιτικού ιδιαίτερα φιλικού προς τον Αλέξη Τσίπρα, δεν θα διάκειται το ίδιο φιλικά απέναντί του. Την ίδια ώρα, σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δημιουργείται ένα κλίμα αβεβαιότητας που μπορεί να ενταθεί μέχρι το φθινόπωρο και να μην ευνοεί το αφήγημα Τσίπρα περί σταθερότητας. Δεν είναι άλλωστε αμελητέο πως η Γερμανία περνάει, ύστερα από χρόνια, στη μετά Μέρκελ εποχή, η Ιταλία κλυδωνίζεται εν μέσω ενός αντιφατικού συνασπισμού, ενώ ο κ. Μακρόν βρίσκεται υπό το ασφυκτικό πρέσινγκ των «Κίτρινων Γιλέκων».

ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ