Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος-in.gr

Μέσα στις όλες εξελίξεις και τους τσαμπουκάδες, δήθεν και πραγματικούς, στη Βουλή για την υπόθεση Novartis, κάποιες φορές ξεχνάμε και τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος.
Γιατί, όπως έχω γράψει και άλλες φορές, σκάνδαλο Novartis υπάρχει αντικειμενικά.
Όπως υπήρξε συνολικά με την πολιτική για το φάρμακο στην Ελλάδα.
Όπως υπήρξε με το ρόλο των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών παγκοσμίως.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι υπήρχαν προβλήματα με τη στάση αυτών των εταιρειών.
Άλλωστε, η υπερδιόγκωση της φαρμακευτικής δαπάνης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα δημοσιονομικά προβλήματα.
Ξέρουμε ότι για πολλά χρόνια η πρακτική ήταν να δίνονται «κίνητρα» στους γιατρούς να προτιμούν συγκεκριμένα φάρμακα, μια που αυτό αύξανε τα έσοδα και τα κέρδη των αντίστοιχων επιχειρήσεων.
Ξέρουμε ότι οι αποφάσεις που παίρνονταν για τους τρόπους τιμολόγησης των φαρμάκων είχαν μεγάλη σημασία για τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Όλα αυτά πρέπει να διερευνηθούν.
Το γεγονός ότι έχουν αλλάξει πλέον οι τρόποι συνταγογράφησης δεν αναιρεί την ανάγκη να μάθουμε με ποιο τρόπο γιατροί μας έδιναν θεραπείες και διάλεγαν σκευάσματα με βάση τα οφέλη που είχαν οι ίδιοι.
Αυτοί, όπως και να το δει κανείς, μόνο ως επίορκοι γιατροί μπορούν να χαρακτηριστούν και πρέπει να ψαχτεί αυτή η υπόθεση.
Όπως επίσης πρέπει να μάθουμε εάν υπήρξαν πολιτικές αποφάσεις που ευνόησαν συγκεκριμένες φαρμακοβιομηχανίες, είτε σε σχέση με προμήθειες φαρμάκων και σκευασμάτων είτε σε σχέση με την πολιτική για την τιμολόγηση.
Δεν με νοιάζει το εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες, όμως θέλω να δω εάν υπήρξαν λανθασμένες πολιτικές που ζημίωσαν τα δημόσια οικονομικά και το σύστημα υγείας.
Και εάν υπήρξαν λανθασμένες πολιτικές, θέλω να ξέρω και ποιοι είχαν την πολιτική ευθύνη.
Για να ξέρουμε ποιος είναι ποιος σε αυτή τη χώρα.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση ήταν άθλια και υπονόμευσε την πραγματική διερεύνηση.
Είδε το ζήτημα όχι ως πραγματική διερεύνηση σκανδάλου, αλλά ως ευκαιρία να βγάλει μερικά εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα και να κάνει πολιτικό παιχνίδι.
Αντίστοιχα, καταλαβαίνω να θέλει η σημερινή κυβέρνηση να αναδείξει το θέμα των παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη.
Ναι, είναι σημαντικό να μάθουμε εάν υπάρχουν τέτοιες, πώς λειτουργούν και ποιος ευθύνεται.
Αλλά υπάρχει και ένα σκάνδαλο Novartis.
Πρέπει κάποτε να συζητήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο.
Για το τι κάνουν οι πολυεθνικές του φαρμάκου και εάν προσπαθούν με αθέμιτα μέσα να επηρεάζουν τις αποφάσεις, γιατρών, θεσμικών παραγόντων του συστήματος υγείας και πολιτικών.
Και πρέπει να συζητήσουμε γιατί μιλάμε για την υγεία.
Το πολυτιμότερο αγαθό.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει κάποτε να αναλάβει την ευθύνη του.
Δεν είναι όλα «πολιτικό παιχνίδι».
Δεν είναι όλα «επικοινωνία».
Δεν είναι όλα «εντυπώσεις».
Υπάρχει και ουσία, υπάρχουν και προβλήματα, υπάρχουν και πραγματικά σκάνδαλα.
Και αυτά δεν πρέπει να συγκαλύπτονται.
Γιατί διαφορετικά, αυτό που μένει στους πολίτες είναι το «όλοι ίδιοι είναι».