Ασανσέρ Για Δολοφόνους/Ascenseur Pour L’ Echafaud (1958): Ένα φιλμ νουάρ γνωστό όχι μόνο για τους καταξιωμένους συντελεστές του, αλλά και για το συνδυασμό φωτογραφίας, δράματος, αστυνομικού μυστηρίου και μουσικής.

Θεωρείται προάγγελος της νουβέλ βαγκ και των γαλλικών αστυνομικών θρίλερ που σημάδεψαν τη δεκαετία του ’60 και καθιέρωσε τον Λουί Μαλ στον κινηματογράφο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Φρανσουά Τριφό: Ο αιώνιος έφηβος του σινεμά

Η μεθυστική μουσική του Μάιλς Ντέιβις ντύνει άψογα την ταινία ενώ η, νέα και γοητευτική, Ζαν Μορό καθηλώνει με την ερμηνεία της. Είναι και η ταινία που άλλαξε τη ζωή της και έδωσε νέα πνοή στην καριέρα.

Αιθέριο, μυστηριώδες και τραγικό

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια αγωνιώδη και θεσπέσια ατμοσφαιρική μεταφορά της νουβέλας του Νοέλ Καλέφ, με την αισθησιακή Ζαν Μορό στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ζήτημα της δικαιοσύνης, συγκεκριμένα το πώς αυτή μπορεί μέσα από ένα εξωφρενικό άθροισμα συμπτώσεων να αποδοθεί τελικά στους παραβαίνοντες τον ανθρώπινο και θείο νόμο, παραγματεύεται ο Λουί Μαλ στην τέταρτη μόλις ταινία του, ένα χρόνο πριν η νουβέλ βαγκ σαρώσει τη Γαλλία και αλλάξει ριζικά τον κινηματογράφο.

Εκπληκτικό σκηνοθετικά όσο και στη φωτογραφία του, ενίοτε μελό αλλά και κάποτε αστείο, το «Ασανσέρ Για Δολοφόνους» είναι αιθέριο, μυστηριώδες και τελικά τραγικό.

Η ιστορία της Φλόρενς Καράλα και του Ζυλιέν Ταβερνιέ

Η Γαλλία του ‘50 παρουσιάζεται με μοναδικό τρόπο μέσα από την ιστορία της Φλόρενς Καράλα και του εραστή της, Ζυλιέν Ταβερνιέ που σκέφτονται το τέλειο έγκλημα, ξεχνώντας πως η ίδια η έννοια της τελειότητας είναι κάτι το αμφιλεγόμενο. Όταν, λοιπόν, ο Ζυλιέν Ταβερνιέ πρώην αλεξιπτωτιστής και νυν εργαζόμενος στην υπηρεσία του Σιμόν Καράλα, συζύγου της Φλόρενς πραγματοποιεί το έγκλημα σκοτώνοντας το σύζυγο, αναγκάζεται να γυρίσει στον τόπο του εγκλήματος για να συλλέξει τον γάντζο που είχε ξεχάσει να κρέμεται από το μπαλκόνι.

Η τύχη τα φέρνει όμως έτσι ώστε ο ίδιος κλείνεται στο ασανσέρ, ένα νεαρό ζευγάρι του κλέβει το αυτοκίνητο και πραγματοποιούν με τη σειρά τους δύο νέους φόνους με το δικό του όπλο, ενώ η αγαπημένη του Φλόρενς νομίζει ότι την πρόδωσε και γυρίζει όλη τη νύχτα μέσα στη βροχή. Το τέλος έρχεται μοιραίο για όλους…

Η μουσική του Μάιλς Ντέιβις

Ο Λουί Μαλ γυρίζει με πραγματική δεξιοτεχνία μία ιστορία πάθους, φόνου και Νέμεσις. Η σκηνοθεσία του, χωρίς γρήγορο ρυθμό, καταφέρνει να καθηλώνει τους θεατές στην οθόνη χρησιμοποιώντας με έξυπνο τρόπο την πραγματικά καταπληκτική τζαζ μουσική του Μάιλς Ντέιβις στις σκηνές που δεν υπάρχουν διάλογοι.

Ο Μαλ με αυτή την ταινία του επιχειρεί να δημιουργήσει το φιλμικό ανάλογο ενός μουσικού θέματος σε παραλλαγές, κάτι που κατανοεί αμέσως ο Μάιλς Ντέιβις, ο οποίος αυτοσχεδίασε με το κουιντέτο του τη μουσική της ταινίας κατά τη διάρκεια μίας πρώτης προβολής της ταινίας.

Το «Ασανσέρ για Δολοφόνους», παρότι πέρασαν πολλά χρόνια από τη δημιουργία του, παρακολουθείται χωρίς εκπτώσεις. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως είναι «υπόδειγμα» κινηματογράφου. Ένα αριστοτέχνημα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Έρωτες, που έγραψαν ιστορία, με πρωταγωνιστές αστέρια του σινεμά