Πολλοί είναι οι σκηνοθέτες που «πηγαίνουν πίσω» στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας γεγονότα της ζωής τους ώστε να διαμορφώσουν ένα κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό σενάριο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
Tο σινεμά… στο εδώλιο: Έξι συν ένα κλασικά δικαστικά φιλμ

Στις αρχές Νοεμβρίου, το 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης «άνοιξε» με τη νέα ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «The Fabelmans», η οποία εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους στο Φεστιβάλ του Τορόντο, κερδίζοντας το Βραβείο Κοινού.

Πρόκειται για την πιο προσωπική ταινία στην καριέρα του δημοφιλούς σκηνοθέτη, καθώς αντλεί έμπνευση από την παιδική του ηλικία και συγκεκριμένα την αρχή και μετέπειτα εξέλιξη της σχέσης του με τον κινηματογράφο. Ο μικρός ήρωας του φιλμ, Σάμι Φέιμπλμαν είναι στην ουσία ο Στίβεν σε νεαρή ηλικία ο οποίος γνωρίζει το σινεμά και μαγεύεται από αυτόν τον κόσμο. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Αμερική του 1950 και αυτή η δεκαετία αποτυπώνεται υπέροχα και στον κινηματογραφικό φακό.

Πολλοί είναι οι σκηνοθέτες που «πηγαίνουν πίσω» στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας γεγονότα της ζωής τους ώστε να διαμορφώσουν ένα κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό σενάριο. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, οι οποίοι τόλμησαν να σκηνοθετήσουν τις δικές τους βιογραφίες.

Τείνουν να αφηγούνται προσωπικές πτυχές της ζωής τους μέσα από πρωτότυπους χαρακτήρες, σε δουλειές που χαρακτηρίζονται ως ημι-αυτογραφικές.

Όποιος έχει παρακολουθήσει στενά το σινεμά του Σπίλμπεργκ, γνωρίζει ότι οι ταινίες του σε κάποιο βαθμό αφορούν την παιδική του ηλικία. Ωστόσο, με το «The Fabelmans» είναι η πρώτη φορά που δημιουργεί ένα φιλμ αποκλειστικά για τη ζωή του. Αρκετοί πριν από αυτόν προσπάθησαν να καταγράψουν τα νεανικά τους χρόνια και μάλιστα, μερικοί κυκλοφόρησαν ίσως τις καλύτερες ταινίες της καριέρας τους με στοιχεία από τον τρόπο που μεγάλωσαν. Ποιοι είναι αυτοί;

Κάμερον Κρόου – Σχεδόν Διάσημοι/Almost Famous (2000)

Ο δημοσιογράφος Γουίλιαμ Μίλερ με εξειδίκευση στο μουσικό ρεπορτάζ κάνει περιοδεία με τη μυθοπλαστική ροκ μπάντα από το 1970, Stillwater. Αλλά η ταινία βασίζεται στις εμπειρίες του Κρόου όταν στην εφηβεία έγραφε στο περιοδικό Rolling Stone. Ο χαρακτήρας που υποδύεται η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ βασίζεται στη μητέρα του Κρόου, Άλις. Η δημοφιλής ταινία είναι μια «ερωτική επιστολή» σε μια συγκεκριμένη δεκαετία της ροκ μουσικής, αλλά εστιάζει σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή στη ζωή όταν αρχίζεις να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.

Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ – Νεανικά Μπερδέματα/Dazed and Confused (1993)

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης εμνεύστηκε από τις δικές του εμπειρίες ως ποδοσφαιριστής στο λύκειο και ως ένας άνθρωπος που απεχθανόταν την εξουσία, όταν δημιούργησε τον χαρακτήρα του Ράνταλ «Πινκ» Φλόιντ στην κλασική ιστορία ενηλικίωσης «Dazed and Confused». Το 2004 ο Λινκλέιτερ υποβλήθηκε σε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση από τους Ρίτσαρντ «Πινκ» Φλόιντ, Άντι Σλάτερ και Μπόμπι Γούντερσον για τον τρόπο που οι ίδιοι έλεγαν ότι απεικονίστηκαν στο φιλμ.

Τζορτζ Λούκας – Νεανικά συνθήματα/American Graffiti (1973)

Η ιστορία βασίζεται στα εφηβικά χρόνια του Τζορτζ Λούκας στην πόλη του Μοντέστο στην Καλιφόρνια στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο σκηνοθέτης βασίστηκε στους χαρακτήρες του Κερτ Χέντερσον, Τζον Μίλνερ και Τέρι «The Toad» Φιλντς για να παρουσιάσει τον εαυτό του στα διαφορετικά στάδια της ζωής του.

Αλφόνσο Κουαρόν – Roma (2018)

Ο Αλφόνσο Κουαρόν έχει παρουσιάσει στοιχεία της παιδικής του ηλικίας σε αρκετές ταινίες που σκηνοθέτησε, όμως το οσκαρικό «Roma» από το 2018 ήταν σαφώς αυτοβιογραφική. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη διάλυση του γάμου των γονιών του και τη ζωή της νταντάς που τον μεγάλωσε. Είναι αδιαμφισβήτητα μια συναρπαστική εξερεύνηση με θεματικές όπως η φυλή και η κοινωνική τάξη με φόντο το Μεξικό του 1970.

Μπομπ Φόσι – Η παράσταση αρχίζει/All That Jazz (1979)

Μια ταινία γεμάτη σουρεαλιστικές σεκάνς και μοναδικά μουσικά νούμερα όπως θα περιμέναμε από τον θρυλικό χορογράφο/σκηνοθέτη. Αλλά, είναι εμφανές ότι το «All That Jazz» αφηγείται την περίοδο προετοιμασίας του μιούζικαλ «Chicago» για το Broadway το 1975.

Φρανσουά Τριφώ – 400 χτυπήματα/The 400 Blows (1959)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
Φρανσουά Τριφό: Ο αιώνιος έφηβος του σινεμά

Τα «400 χτυπήματα» του Φρανσουά Τριφώ είναι μια από τις καθοριστικές ταινίες του Γαλλικού Νέου Κύματος και η ρίζα της ιστορίας αφορά την παιδική ηλικία του Τριφώ και των φίλων του. Επιπλέον, απεικονίζει την αγάπη του Τρυφώ για το σινεμά και τον τρόπο που μια κλειστή κινηματογραφική αίθουσα ήταν η απόδραση από μια σκληρή παιδική ηλικία για τον σκηνοθέτη και τον χαρακτήρα του φιλμ, Αντουάν.

Φεντερίκο Φελίνι – Αμαρκόρντ/Amarcord (1973)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
Φεντερίκο Φελίνι: «Μάγος» και «Maestro» του σινεμά

Ο Φελίνι αποκαλούσε τις ταινίες όπως το «Amarcord» αυτοβιογραφικές. Το συγκεκριμένο φιλμ βασίζεται στην εφηβεία του και τις εμπειρίες που έζησε μεγαλώνοντας, την περίοδο του Μουσολίνι (1930) στην Ιταλία.

Αλεξάνδρα Σκαράκη-kathimerini.gr