Τα χρόνια της πανδημίας, του φόβου, της απομόνωσης καταγράφεται σημαντική αύξηση των αιτημάτων για βοήθεια στους Ανώνυμους Αλκοολικούς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Αλκοόλ: Από τα πάρτι στον καναπέ

«Να τηλεφωνήσεις στους Αλκοολικούς Ανώνυμους (694758-7046)», απαντά ο Γιάννης. Μέλος των Ανώνυμων Αλκοολικών εδώ και αρκετά χρόνια, είναι σε θέση να καταλάβει από τις πρώτες κιόλας κουβέντες σε ποιο στάδιο της ασθένειας βρίσκεται ο συνομιλητής του και πόσο πιθανό είναι μετά το τηλεφώνημα να παρακολουθήσει το πρόγραμμα συμμετέχοντας σε κάποια κλειστή συνάντηση. Από τη δική του εμπειρία γνωρίζει ότι όσοι φτάνουν να τηλεφωνούν έχουν εδώ και χρόνια αναπτύξει ιδιαίτερα επικίνδυνη σχέση με το αλκοόλ.

Οπως λέει χαρακτηριστικά, τα τελευταία δύο χρόνια, τα χρόνια της πανδημίας του κορωνοϊού, των lockdowns, του φόβου, της απομόνωσης καταγράφηκε σημαντική αύξηση των κλήσεων και των αιτημάτων για βοήθεια. «Πράγματι, τα τηλεφωνήματα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα», λέει στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». «Μας παίρνουν πολλοί άνθρωποι, λέγοντας “θέλω επιτέλους να σταματήσω να πίνω συνεχώς”. Oμως πρόκειται για ανθρώπους που έπιναν, έτσι κι αλλιώς, και πριν από την πανδημία. Κι εγώ έπινα πολλά χρόνια πριν φτάσω να ζητήσω βοήθεια». Προφανώς, είτε η υγειονομική κρίση έκανε πολλούς να ξεπεράσουν τη δική τους κόκκινη γραμμή όσον αφορά την κατανάλωση αλκοόλ είτε πρόσφερε τον χώρο και τον χρόνο για να πάρουν την απόφαση να ξεκόψουν από αυτό. Ή έστω να κάνουν το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Σύμφωνα με μελέτη του Κεντρικού Ινστιτούτου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Νυρεμβέργης, το 37% από τους περισσότερους από 2.000 ερωτηθέντες ανέφεραν ότι αύξησαν την κατανάλωση αλκοόλ στη διάρκεια της πανδημίας.

«Χαίρομαι, γιατί πλέον δεν χρειάζεται κάποιος να γίνει… Ορέστης Μακρής, να φοράει τρύπια ρούχα και να πίνει ρετσίνα από το μπουκάλι για να φτάσει να πάρει τηλέφωνο», λέει ο Γιάννης. «Eρχεται κόσμος όλων των τάξεων, υψηλού μορφωτικού επιπέδου (όχι μόνο τα ναυάγια της ζωής), γιατροί, υπάλληλοι τραπέζης, μια καλοβαλμένη γυναίκα που τη βλέπεις στον δρόμο και τη θαυμάζεις –είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα–, ένας προσεγμένος άνθρωπος που θα πάρει τηλέφωνο και θα έρθει να αναζητήσει βοήθεια». Εν ολίγοις, άνθρωποι που αναγνώρισαν έγκαιρα το πρόβλημα και δεν του επιτρέπουν να εξελιχθεί και να διαβρώσει τη ζωή και την καθημερινότητά τους. «Oταν έρχεται κάποιος στα 28 και τα 30 του, κερδίζει χρόνο, ποιότητα ζωής».

Θυμάται καλά εκείνα τα χρόνια. Καμιά ποσότητα αλκοόλ δεν μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις άλλωστε. «Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να πιω αν το ποτήρι δεν ήταν κρυστάλλινο και δεν είχε το ανάλογο spirit μέσα. Αν είχα ρετσίνα, δεν θα ‘πινα. Δεν είχα φτάσει σε αυτό το στάδιο, να πίνω ό,τι να ‘ναι και να μη με νοιάζει». Αυτό δεν σήμαινε όμως ότι δεν ήταν αλκοολικός. Oπως ακριβώς ο λογιστής, που ο Γιάννης παρατηρεί στο διπλανό κτίριο καθημερινά να ανοίγει την πρώτη μπίρα με το που φτάσει στο γραφείο, και αργότερα να κατεβαίνει στο περίπτερο για νέες προμήθειες.

Λίνα Γιάνναρου-kathimerini.gr