Δεν τον γνώριζα τον Αλεξάντρ Γκριν αλλά το γεγονός πως πλέον μου αρέσει να ξεφυλλίζω τις ιστορίες του το χρωστάω λίγο ή πολύ στις εκδόσεις Κίχλη που μπήκαν στον κόπο να τον ξεθάψουν από την αφάνεια του. O Αλεξάντρ Στεπάνοβιτς Γκρινέβσκι (ρωσικά: Александр Грин‎, 23 Αυγούστου 1880 – 8 Ιουλίου 1932) ήταν Ρώσος συγγραφέας, που έγραψε αξιοσημείωτα ρομαντικά μυθιστορήματα και διηγήματα, που ως επί το πλείστον διαδραματίζονται σε μια άγνωστη φανταστική γη με ευρωπαϊκή ή λατινοαμερικάνικη ατμόσφαιρα.

Η γραφή μπορεί να είναι σε στιγμές αρκετά ήπια αλλά όμως η πένα του καταφέρνει να δημιουργεί μία κλιμάκωση η οποία χρειάζεται την πίστη ενός δυνατού αναγνώστη λογοτεχνίας. Οι ιστορίες του δεν είναι οι πιο εύκολες νοηματικά, μπορεί όμως και δημιουργεί εξαίσιες εικόνες από άγνωστους και πολλές φορές μη πραγματικούς τόπους.

Τα περισσότερα από τα έργα του αφορούν τη θάλασσα, διάφορες εξωτικές περιπέτειες, και την αγάπη. Το καλλιτεχνικό του όνομα ήταν Αλεξάντρ Γκριν και με αυτό τον γνωρίζει ο λογοτεχνικός κόσμος. Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα μάλλον ήταν ελάχιστα γνωστός στο λογοτεχνικό κοινό. Ο Γκριν ή Γκρινέβσκι είναι ένας συγγραφέας που αξίζει να δοκιμάσεις αν σου αρέσει να ταξιδεύεις σε παράξενα μέρη με τις λέξεις.

Η υπομονή της γραφής του δεν αφήνει περιθώρια σε βιαστικούς αναγνώστες που θέλουν το θέμα στο πιάτο από την πρώτη σελίδα. Μάλλον πως ο Γκριν ακολουθεί πιο παραδοσιακά μέτρα για να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη του. Ίσως, θα λέγαμε άνετα, πως ο Γκριν είναι της πιο παλιάς λογοτεχνικής σχολής, η οποία δεν αποβλέπει στον άμεσο εντυπωσιασμό αλλά επενδύει σε πιο στέρεες βάσεις της λογοτεχνικής περιγραφής.

Η παρούσα συλλογή με τον τίτλο “Το νησί Ρενό” και άλλα διηγήματα επιχειρεί μια περιήγηση στον παράξενο και αινιγματικό κόσμο του Αλεξάντρ Γκριν, έναν κόσμο ονειρικό και εξωτικό, εδεμικό και συνάμα εφιαλτικό, ο οποίος κυριαρχείται από την επιθυμία της φυγής· συγχρόνως φιλοδοξεί να μας δώσει μια εικόνα της ποικιλίας του ύφους, των θεμάτων και της τεχνικής του ξεχωριστού αυτού συγγραφέα.

Το “Νησί Ρενό” είναι μία συλλογή ιστοριών που θα σε πάει σε κόσμους άλλοτε σκοτεινούς και άλλοτε πιο φωτεινούς και γνώριμους. Πάντα όμως σε κάθε ιστορία παραμονεύει μία υπόγεια απειλή, ένα ελάττωμα ή κάτι δυσοίωνο που πλησιάζει. Αυτή η αντίθεση κάνει τον Γκριν έναν μάστορα της γλώσσας και κυρίως της πλοκής.

Στέλιος Παπαγρηγορίου – CNN Greece