Απομονωμένοι επιστήμονες στο – ούτως ή άλλως – πιο απομονωμένο μέρος του πλανήτη: την Ανταρκτική.

Αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και χωρίς κανένα κρούσμα κοροναϊού η Ανταρκτική είναι η πιο ασφαλής περιοχή στον πλανήτη. Παρόλα αυτά οι αποστολές, που μένουν εκεί αποφάσισαν να μπουν σε καραντίνα.

Γιατί όμως οι ερευνητικές ομάδες στην Ανταρκτική ακολουθούν κανόνες απομόνωσης για την καταπολέμηση του ιού όταν μάλλον δεν υπάρχει καν στην ήπειρο;

«Ένα κρούσμα εδώ θα μπορούσε να είναι καταστροφικό. Γι ‘αυτό και παίρνουμε μέτρα καραντίνας. Φαίνεται ότι είμαστε απομονωμένοι μέσα στην απομόνωση. Η πρόληψη είναι πολύ καλύτερη από τη θεραπεία» τονίζει στο ΒBC ο Pradeep Tomar, γιατρός σε ερευνητική αποστολή στη βάση της Ινδίας στο Μπαράτι, στην Ανταρκτική.

Εάν ο Covid-19 φτάσει σε μια ερευνητική βάση της Ανταρκτικής, θα μπορούσε να είναι καταστροφικό το σενάριο. Δεν υπάρχει τίποτα, οι ιατρικές εγκαταστάσεις είναι περιορισμένες και η πιθανότητα διάδοσής σε άλλους θα ήταν υψηλή.

Έτσι, παρόλο που βρίσκεται στη μοναδική ήπειρο χωρίς κρούσματα κοροναϊού, η ομάδα 23 ατόμων στην εγκατάσταση βρίσκεται από τον Φεβρουάριο σε lockdown.

Όποιος έρχεται στην Ανταρκτική πλέον μπαίνει σε καραντίνα για 14 ημέρες.

Και αν κάποιος αρχίσει να εμφανίζει συμπτώματα Covid-19 στην Ανταρκτική, θα πρέπει να απομονωθεί αμέσως, μαζί με οποιονδήποτε έχει έρθει σε επαφή.

Υπάρχουν 29 χώρες με βάσεις στην Ανταρκτική. Και πριν ξεκινήσουν τα έκτακτα μέτρα, είχαν προγραμματιστεί να γίνουν τακτικές επισκέψεις στο Μπαράτι από γειτονικές αποστολές.

«Αυτό το επίπεδο αρμονίας μεταξύ των εθνών δεν είναι ορατό στον πραγματικό κόσμο» λέει ο Δρ Tomar. Ωστόσο, από τον Μάρτιο, δεν έχει δει κανέναν άλλον από καμία άλλη εγκατάσταση. Τότε παύθηκαν και οι κοινές δραστηριότητες των αποστολών.

Όταν ο δρ Tomar έφτασε στο Μπαράτι, στις 15 Νοεμβρίου 2019, για να μελετήσει τις ψυχολογικές επιπτώσεις μιας πολικής αποστολής στους ερευνητές, ο κόσμος ήταν σχεδόν ο ίδιος όπως ήταν πάντα.

Τώρα, λέει, υπάρχει ένα διαρκές άγχος, που τροφοδοτείται από την έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τον κοροναϊό και μια συνεχής ανησυχία για τις οικογένειες των μελών των αποστολών.

Ο δρ. Tomar και οι συνάδελφοί του έχουν μόνο μια ασαφή ιδέα για το τι συνεπάγεται η παγκόσμια πανδημία και οι επακόλουθες τακτικές της καραντίνας. Βασίζεται σε φίλους και συγγενείς για να ενημερώνεται.

«Οι φίλοι μου λένε ότι επιβιώνουν σε μια κατάσταση όπως η δική μας, απομονωμένοι και κολλημένοι στο σπίτι. Ξεπερνά τη φαντασία μου αυτό και αδυνατώ να συνειδητοποιήσω ολόκληρο τον κόσμο με μάσκες».

Με μέτρα καραντίνας σε ισχύ σε όλο τον κόσμο, το ταξίδι από και προς τη βάση γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να μείνουν για πολλούς ακόμη μήνες περισσότερο από ό, τι περίμεναν στο κρύο και το αφιλόξενο κλίμα.

Όσοι βρίσκονται σε ένα τόσο αφιλόξενο μέρος γνωρίζουν μοναδικά πώς να αντιμετωπίζουν την απομόνωση. Δεν υπάρχουν καταστήματα. Δεν υπάρχει επιλογή για περιστασιακή βόλτα. Και έξω η μόνη απειλή είναι οι -40 βαθμοί Κελσίου, που μπορεί να αγγίξει το θερμόμετρο.

Όλη η ομάδα στο Μπαράτι έλαβε ειδική εκπαίδευση πριν φτάσει, για να μάθει πώς να επιβιώσει ψυχικά και σωματικά στους χειμώνες της Ανταρκτικής.

Η συνεχής κοινωνική απομόνωση και η έλλειψη ηλιακού φωτός τους θέτει σε κίνδυνο να αναπτύξουν κατάθλιψη. Και σε μια ήπειρο που για πολλούς μήνες δεν υπάρχει καθόλου ηλιακό φως, η διατήρηση ενός αρμονικού ύπνου μπορεί να είναι δύσκολη.

«Υπάρχει μια διαρκής απειλή για τη ζωή όταν είσαι εδώ», λέει. «Τεράστια κομμάτια πάγου είναι γεμάτα με κρυμμένες ρωγμές, έτοιμα να πέσουν».

«Εύχομαι πραγματικά να μπορούσα να υπηρετήσω τη χώρα μου σε αυτή τη στιγμή της ανάγκης», λέει. «Κανείς δεν έχει δει ποτέ κάτι σαν αυτή τη διαρκή κρίση. Ελπίζω να ξαναδώ τον ίδιο κόσμο όταν γυρίζουμε σπίτι».