Eχουν ειπωθεί πολλά για τον γελοιογράφο Αρκά· τα γνωστά «προοδευτικά». Το καλύτερο όλων το έγραψε ένας νέος συγγραφέας ονόματι Θωμάς Τσαλαπάτης. Ο Αρκάς, λέει, «εδώ και καιρό έχει υποπέσει στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σφάλμα στο οποίο μπορεί να υποπέσει ένας κωμικός καλλιτέχνης (…) Το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν είναι πια αστείος. Και αυτό δεν είναι μια υποκειμενική απόφανση…» («Ο Αρκάς και η πολιτική ορθότητα», «Εφημερίδα των Συντακτών», 25.08.2019). Ετσι, μετά τη «σωστή τέχνη» του σοσιαλιστικού ρεαλισμού που άνθησε στα χρόνια του Στάλιν, αποκτήσαμε και το «λάθος χιούμορ».

Δεν ξέρουμε πώς μετριέται η «υποκειμενικότητα» ή η αντικειμενικότητα μια κρίσης για έναν κωμικό καλλιτέχνη, το γεγονός όμως ότι εκατομμύρια παρακολουθούν τις αναρτήσεις του, και χιλιάδες τις αναπαράγουν στα social media, υποδηλώνει ότι κάτι βρίσκουν σε αυτές. Μάλλον θα γελάνε. Eτσι κι αλλιώς για το χιούμορ ισχύει ό,τι και περί ορέξεως: κολοκυθόπιτα.

Γράψαμε και παλαιότερα για τις διαδικτυακές επιθέσεις που δέχθηκε ο σεμνός σκιτσογράφος όταν άρχισε να σχολιάζει τα κακώς κείμενα της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπως «Εχω εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Είναι άνθρωποι που πατάνε γερά στον αέρα», ή «Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να αποτρέψει μια καταστροφή, η οποία δεν θα ερχόταν αν δεν κυβερνούσε» κ.ά. Τώρα, με τη νέα του σειρά, που θα μπορούσε να ονομαστεί «Κόκκινη Ρόζα», σαρκάζει με δηλητηριώδη ομολογουμένως τρόπο τη μόδα της πολιτικής ορθότητας που εισήχθη εσχάτως στη χώρα. Το μικρό κοριτσάκι με τις μακριές κοτσίδες και το κόκκινο φορεματάκι, ουρλιάζει «βρωμερέ φαλλοκράτη» στον συμμαθητή της, επειδή αυτός δήλωσε ευχαριστημένος που γεννήθηκε αγόρι.

Σε αυτές τις καρικατούρες κάποιοι βλέπουν την εισαγωγή του Alt-Right κινήματος (Εναλλακτική Δεξιά, που στην ουσία είναι η αμερικανική Ακροδεξιά) στην Ελλάδα. Ενα από τα χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος «είναι η σφοδρή κριτική του στη λεγόμενη πολιτική ορθότητα, η οποία συνοδεύεται από μια προσπάθεια οικειοποίησης και διαστροφής τους νοήματος της ελεύθερης έκφρασης. Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση γίνεται –ή μάλλον επιχειρείται να γίνει– στα χέρια της Alt-Right μέσο κανονικοποίησης της ρητορικής μίσους … ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Harvard Political Review αναφέρεται στην Alt-Right ως κίνημα αντι-κουλτούρας (counterculture). Ενάντια στην ηγεμονική κουλτούρα της πολιτικής ορθότητας, των δικαιωμάτων, της πολυπολιτισμικότητας κ.ο.κ.» (Αντώνης Γαλανόπουλος, «Είναι ο Αρκάς η φωνή της Alt-Right στην Ελλάδα;», parallaximag.gr 18.8.2019).

Πέρα από το σφάλμα του συλλογισμού «αστυνομικός – μπουζούκι -όργανο», από το Harvard Political Review μαθαίνουμε ότι είναι ηγεμονική η κουλτούρα της πολιτικής ορθότητας που σαρκάζει ο Αρκάς. Επομένως, τι άλλο θα περίμεναν από έναν αιρετικό καλλιτέχνη;

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ