«Θα πιεις μια τσικουδιά;» «Οχι, ευχαριστώ, είμαι καλά». «Ελα, μία για το καλό». «Οχι, ειλικρινά, ευχαριστώ πολύ!» «Οφου, δεν αξίζει να σου μιλώ». Στα δύο χρόνια περίπου που έχω κόψει το ποτό, με έχουν πει πολλές φορές ξενέρωτη. Ηταν η πρώτη φορά, σε ένα τραπέζι φέτος στα Χανιά, που κάποιος το πήρε… προσωπικά. Αφού δεν έπινα, λέει, δεν άξιζα τον χρόνο του. Λες και το αλκοόλ είναι η σκιαγραφική ουσία που χρειάζεται για να αποκαλυφθεί η προσωπικότητά μου. Εντάξει, Κρήτη είναι αυτή. Η περιοχή που κατάχρηση σημαίνει απλώς πιο «εριστική» χρήση, το καραφάκι πριν από το ταξίδι με αυτοκίνητο είναι «ό,τι πρέπει», ο αλκοολισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα.

Τις ημέρες που βρέθηκα στο νησί, τα δελτία ειδήσεων των τοπικών μέσων μονοπωλούσε το θέμα της αναβάθμισης του οδικού δικτύου με την ολοκλήρωση του περιβόητου βόρειου οδικού άξονα (ο εκσυγχρονισμός του ΒΟΑΚ έχει ξεκινήσει από τα μέσα της δεκαετίας… του ’90). Ο λόγος ήταν ότι από την αρχή του χρόνου και μέχρι τις 15 Αυγούστου, σε ολόκληρο το οδικό δίκτυο της Κρήτης, είχαν καταγραφεί 37 θάνατοι από τροχαία δυστυχήματα, αύξηση 42% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Μόνο από τις αρχές Ιουλίου και μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο είχαν χάσει τη ζωή τους στους δρόμους του νησιού 13 άνθρωποι! Αιτίες, σύμφωνα με την Τροχαία, η χρήση αλκοόλ, η μη χρήση ζώνης – κράνους, η υπερβολική ταχύτητα, η παραβίαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας ή όλα αυτά μαζί στον επικίνδυνο καμβά των προβληματικών υποδομών. Οπως παρατηρεί κάθε επισκέπτης, ανάμεσά τους και έντρομοι οι ξένοι τουρίστες, η παράτολμη οδηγική συμπεριφορά είναι κι αυτή κάτι σαν τοπικό έθιμο. Δεν μπορείς να κινηθείς στην εθνική χωρίς να δεις διπλές και τριπλές προσπεράσεις, ακόμα και σε σημεία με διπλή διαχωριστική γραμμή, χωρίς ορατότητα. Φίλος που ζει μόνιμα στα Χανιά μάς έλεγε ότι το καλοκαίρι δεν βγαίνει ποτέ στην εθνική με το αυτοκίνητο. «Πολλά τα γλέντια αυτή την εποχή, παίζεις τη ζωή σου κορώνα-γράμματα».

Ομως, πολλοί στην Κρήτη αισθάνονται ότι κυκλοφορούν με κάποιου είδους προστατευτικό μανδύα, με ανοσία στους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε οι κοινοί θνητοί. Μπορούν να πίνουν χωρίς κόστος στην υγεία, να οδηγούν όπως να ’ναι, να πυροβολούν στον αέρα χωρίς να υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού, να ανάβουν φωτιά στο βουνό για να ψήσουν «αντικριστό» με ισχυρό αέρα (έτσι ξεκίνησε η τελευταία πυρκαγιά στο Ρέθυμνο). Ηντα θες κι ήντα γυρές…

ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ