Στις 18 Μαρτίου του 2020 είδαμε τις πρώτες εικόνες από τη μικρή ιταλική πόλη Μπέργκαμο με δεκάδες φέρετρα θυμάτων της πανδημίας. Έναν χρόνο μετά, ρεπορτάζ της Deutsche Welle ανατρέχει στα όσα συνέβησαν.

Στρατιωτικά φορτηγά μετέφεραν πριν από ένα χρόνο πλήθος φέρετρα στα αποτεφρωτήρια γύρω πόλεων. Ο κορωνοϊός θέριζε με πρωτόγνωρη ταχύτητα τους κατοίκους φέρνοντας το αποτεφρωτήριο της γραφικής πόλης στα όριά του.

«Εκείνη τη μέρα του Μαρτίου είχαν τοποθετηθεί στην εκκλησία μέχρι και 76 φέρετρα», θυμάται ο ιερέας Ντον Μάρκο Καρμινάτι της εκκλησίας του Αγ. Ιωσήφ σε ένα από τα προάστια του Μπέργκαμο. Ο δικός του ναός και δύο ακόμα κτήρια είχαν μετατραπεί σε αυτοσχέδια νεκροτομεία, προσθέτει ο ιερέας. Ανά τρεις μέρες έρχονταν στρατιώτες με λευκές προστατευτικές στολές και φόρτωναν τα φέρετρα στα φορτηγά. Κάθε φορά τους συνόδευαν ήχοι από τις καμπάνες.

Σκηνές χάους στην κλινική «Πάπας Ιωάννης ο 23ος»

Ο εφιάλτης διήρκεσε τρεις εβδομάδες. Μετά οι αριθμοί των νεκρών άρχισαν να μειώνονται. 4.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους την πρώτη περίοδο της πανδημίας στην περιοχή, έγραφε η τοπική εφημερίδα «Ηχώ του Μπέργκαμο». Ένα χρόνο μετά τις τραυματικές εμπειρίες του Μαρτίου του 2020 ο Ιταλός ιερέας λέει ότι οι κάτοικοι της πόλης φέρουν σχεδόν όλοι ψυχολογικά τραύματα από την πανδημία. Το αισιόδοξο συμπέρασμά του είναι ωστόσο ότι η δοκιμασία τόνωσε το αίσθημα αλληλεγγύης στο Μπέργκαμο: «Παρατηρώ κυρίως δύο αντιδράσεις: φόβο και αλληλεγγύη. Ο φόβος σχετίζεται βέβαια με την ανησυχία των ανθρώπων μήπως κολλήσουν οι ίδιοι και η οικογένειά τους, εξηγεί.

Ορισμένοι νεκροί της πανδημίας που μεταφέρθηκαν στην εκκλησία του Ντον Καρμινάτι προέρχονταν με βεβαιότητα από το νοσοκομείο «Πάπας Ιωάννης ο 23ος» του Μπέργκαμο με περίπου 1.000 κλίνες. Οι φωτογραφίες και τα πλάνα από τις μονάδες με ασθενείς Covid έκαναν και αυτές το γύρο του κόσμου. Υπερπλήρεις θάλαμοι, εξαντλημένο νοσηλευτικό προσωπικό και απελπισμένοι γιατροί που όφειλαν να αποφασίζουν ποιος θα διασωθεί και για ποιόν είναι πλέον πολύ αργά.

Το lockdown ήρθε με καθυστέρηση

«Ζήσαμε το απόλυτο χάος», θυμάται ο γιατρός Σέρτζιο Ανγκερέτι: «Αρχικά δεν γνωρίζαμε με τι έχουμε να κάνουμε. Κάθε μέρα οι ασθενείς πλήθαιναν. Ήταν απίστευτο. Η υγεία τους πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε πόλεμο».

Ο Σέρτζιο Ανγκερέτι, οι συνάδελφοί του και το νοσηλευτικό προσωπικό έδιναν καθημερινά μάχη. Στο νοσοκομείο ο ένας κολλούσε τον άλλο: «Μετά από 20 μέρες αρχίσαμε να βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ. Κατανοήσαμε πως δρα ο ιός και προσαρμόσαμε τη θεραπεία χορηγώντας διαφορετικά φάρμακα». Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για την πανδημία, προσθέτει ο Ιταλός γιατρός υπογραμμίζοντας ότι οι αρχές επέβαλαν λοκντάουν με υπερβολική καθυστέρηση.

Ράντζα σε σκηνές

Στο μεταξύ οι ρυθμοί στην κλινική έχουν περιοριστεί σχεδόν στα καθιερωμένα επίπεδα. Προς το παρόν νοσηλεύονται στο νοσοκομείο «Πάπας Ιωάννης ο 23ος» σχεδόν 90 ασθενείς με Covid, 20 από τους οποίους στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Πέρυσι τέτοια εποχή ήταν εκατοντάδες, όλες οι κλίνες ήταν κατειλημμένες. Δίπλα στο νοσοκομείο στήθηκαν σκηνές με ράντζα και ομάδες γιατρών κατέφθαναν αεροπορικώς από τη Ρωσία και την Κούβα για να βοηθήσουν.

«Σήμερα δεν φοβόμαστε πια τόσο πολύ μήπως κολλήσουμε τις οικογένειές μας γιατί όλοι έχουν εμβολιαστεί», λέει η προϊσταμένη αδελφή Λαουρέτα Ρότα. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας πολλοί μετέφεραν τον ιό από το νοσοκομείο στα σπίτια τους. Ευτυχώς όμως πολλοί από τους συγγενείς μας δεν νόσησαν βαριά, διηγείται η ιταλίδα νοσοκόμα.

Η νοσοκόμα της ΜΕΘ Λάουρα Ρομπέρτα Ρότα συμφωνεί με τη προϊσταμένη της: «Εδώ και ένα χρόνο ο ιός δεν έχει σταματήσει να χτυπά. Η πίεση είναι μεγάλη. Είμαστε όλοι εξαντλημένοι», λέει.

Πηγή: Deutsche Welle