«Ζητώ την εμπιστοσύνη της Βουλής για την κυβέρνηση που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια, την έβγαλε από την κρίση» είπε ο πρωθυπουργός και όχι, όπως νομίζει ο βουλευτής κ. Σπύρος Δανέλλης, μόνο για να περάσει την συμφωνία των Πρεσπών. Και η εμπιστοσύνη θα δοθεί για όλα όσα είπε ο κ. Τσίπρας στην πρωτολογία του. Για την χώρα που ανέλαβε στα πρόθυρα καταστροφής και την έσωσε: «η Ελλάδα του 2019 είναι μια άλλη χώρα, από τη σκιά του εαυτού της που παραλάβαμε το 2015, μετά την πενταετή καταστροφή που προκαλέσατε». Να θυμίσουμε ότι κατά την κρίσιμη πενταετία 2009-2014 ο κ. Δανέλλης ήταν Ευρωβουλευτής του Πα.Σο.Κ.. Συμμετείχε και ο ίδιος, από εξέχουσα θέση, στην «καταστροφή»;

Με την ομιλία του ο πρωθυπουργός ζήτησε την εμπιστοσύνη της Βουλής και για το αφήγημα του 2015, ακόμη και για το πρώτο εξάμηνο που βάφτισε απλώς «διαπραγμάτευση» κι ένα βήμα πίσω. Μίλησε για το «βιώσιμο» του χρέους που αν και μεγαλύτερο σήμερα, ήταν «επαχθές και επονείδιστο» πριν την διακυβέρνησή του.

Εμπιστοσύνη θα δοθεί και στην «εντιμότητα του κ. Πάνου Καμμένου». Δεν το λέμε εμείς, το ζήτησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλώντας στην Βουλή. Μίλησε για την «συνεργασία, έντιμη και ειλικρινή, με τόσο διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές καταβολές, ιστορικές διαδρομές και παραδόσεις, εγώ θα τιμώ και θα σέβομαι πάντοτε».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ειδικευθεί στην κατασυκοφάντηση των αντιπάλων του, αλλά ο πρωθυπουργός έχει την μοναδική ικανότητα να εκθέτει τους (καινούργιους φίλους του). Πως να νιώθει άραγε ο κ. Γιάννης Ραγκούσης ως «ξεφτίδι» της «κυβέρνησης-κουρελού που συγκρότησαν το 2011», δηλαδή του κ. Λουκά Παπαδήμου στην οποία συμμετείχε ως υπουργός;

«Γνώριζα εξ αρχής ότι η τοποθέτηση του Πάνου Καμμένου (…) Διαφώνησε από την αρχή με τη σύνθετη ονομασία. Δεν το έκανε τώρα προσχηματικά, αλλά είχε πάντα αυτή τη στάση, είναι η άποψή του. Διαφωνώ μαζί του αλλά την σέβομαι· έχει μια καθαρότητα», είπε για τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ ο Αλέξης Τσίπρας. Αν η (λέμε τώρα…) «συνέπεια» του κ. Καμμένου σημαίνει και καθαρότητα, τότε πως χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι που με σφοδρότητα κατηγορούσαν τον κ. Τσίπρα και τώρα τον χειροκροτούν; Να είναι άραγε «πολιτικά αγύρτες, αναξιόπιστοι, επικίνδυνοι για τον τόπο», όπως χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός «όσους κοροϊδεύουν και αλλάζουν τη θέση τους με μοναδικό γνώμονα την αντιπολιτευτική στρατηγική τους»;

Δυστυχώς δεν άλλαξαν πολλά από τότε που ο κ. Δανέλλης έγραφε ότι «στο αδιέξοδο του ο κ Τσίπρας ζητά στήριξη βαπτίζοντας την συναίνεση. Δημαγωγία, ψεύδη, αλαζονεία, ανεπάρκεια. Ας αποδείξει ότι αλλάζει» (22.11.2015). Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει βαθιά διχαστικό και τυχοδιωκτικό κόμμα που θα πει τα πάντα και τα αντίθετά του και μάλιστα στην ίδια πρόταση: «Είστε τόσο τυφλωμένοι», είπε ο κ. Τσίπρας, «που περιφρονείτε όλους τους κανόνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο λαός εκλέγει τους αντιπροσώπους του και η Βουλή δίνει ψήφο εμπιστοσύνης. Και μετά έψεξε ΝΔ και κεντροαριστερά ότι «διόρισε» πρωθυπουργό «ένα μη εκλεγμένο τεχνοκράτη αλλά όχι πολιτικό χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση». Λες και ο κ. Παπαδήμος δεν είχε την εμπιστοσύνη με 255 «εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού».

Βεβαίως, όπως γράψαμε και παλιότερα «ακόμη και τα σταματημένα ρολόγια δύο φορές την ημέρα δείχνουν τη σωστή ώρα». Η συμφωνία για το Μακεδονικό απαλλάσσει την χώρα από έναν μεγάλο και άσκοπο βραχνά. Και φυσικά δεν ήταν η τόλμη που οδήγησε την κυβέρνηση στις Πρέσπες, όπως επαίρεται ο κ. Τσίπρας. Ήταν η άγνοια -όλων για να είμαστε δίκαιοι- για το μέγεθος των αντιδράσεων. Όταν αυτές εκδηλώθηκαν ήταν πολύ αργά για να κάνει πίσω η κυβέρνηση.

Το γεγονός όμως ότι «διατρέχαμε τον κίνδυνο να υποστούμε μία μεγάλη εθνική ζημία (και) χρειαζόταν αυτή η συμφωνία», όπως είπε ο κ. Μιχάλης Σταθόπουλος (news24/7, 10.1.2019) δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για «την συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου ενώνοντας δυνάμεις και ξεπερνώντας διαφορές», όπως είπε ο κ. Νίκος Μπίστης στην μάζωξη του Μεγάρου (13.1.2019). Κι αυτό για τον απλό λόγο ότι τα μέτωπα πρέπει να είναι καθαρά και να βασίζονται στην αλήθεια, αυτή που κακοποίησε με αδίστακτο τρόπο στην Βουλή ο πρωθυπουργός. Η λογική των συγκροτούμε μέτωπα με εκείνους που ευλογούν τον Πάνο Καμένο, ψεύδονται για τη  κυβέρνηση Παπαδήμου, και «μετά βλέπουμε» δεν οδηγεί μακρυά. Η σύγκλιση πρέπει να έχει μια κοινή αφήγηση, κι αυτή δεν μπορεί να είναι το παραμύθι του κ. Τσίπρα, όπως το ξεδίπλωσε -ακόμη και σήμερα!- στην Βουλή. Και το ξεδίπλωσε παρά την βαθιά προσβολή στον κεντροαριστερό χώρο, που τότε μάτωνε (και κυριολεκτικώς) από τις επιθέσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, και με τον οποίο θέλει τώρα να «συνεργαστεί».

Μπορούμε δε εξ όνυχος, να δούμε, τον λέοντα στο ζύγι της συνεργασίας. Την περασμένη Κυριακή πήγαν στο Μέγαρο Μουσικής εννιά πολιτικοί και  πανεπιστημιακοί, να μιλήσουν για την συμφωνία των Πρεσπών, παρά τις αήθεις επιθέσεις που δέχτηκαν από χουλιγκάνους της άλλης πλευράς. Ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε λίγο πριν το τέλος για να χαιρετήσει. Μίλησε δε τετραπλάσιο χρόνο από εκείνους που το έκαναν ανιδιοτελώς…

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ