Στις 28 Μαρτίου 2020 κατέληξε στη Θεσσαλονίκη ένας 65χρονος που είχε δεχθεί επίθεση από αγέλη σκύλων στο Ελαιόρεμα Πυλαίας.

Μία μέρα μετά, ένας 22χρονος έζησε σκηνές θρίλερ από αντίστοιχη επίθεση αγέλης στο δάσος του Σέιχ Σου, στην περιοχή του Κρυονερίου και νοσηλεύτηκε αρκετές μέρες σε νοσοκομείο της πόλης.

Την περασμένη Δευτέρα, 8 Ιουνίου, ο ποδηλάτης Γιάννης Βουτσαλάς δέχθηκε επίθεση από δέκα σκυλιά, πάλι στο Σέιχ Σου, στην έξοδο της Επταπυργίου Συκεών. «Θα με είχαν βρει σκοτωμένο, αν δεν περνούσε αυτοκίνητο σε λίγα λεπτά και δε με βοηθούσε ο οδηγός», εξηγεί ο ίδιος στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Παρόμοιες επιθέσεις, στις παρυφές του περιαστικού δάσους της Θεσσαλονίκης, αλλά και δεκάδες άλλες, λιγότερο βίαιες, έχουν προβληματίσει τους φορείς της πόλης, αλλά κυρίως τους πολίτες που επισκέπτονται τις περιοχές αυτές για ψυχαγωγία ή αθλητισμό.

Για το θέμα αυτό, το τελευταίο διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη δύο συσκέψεις στο Δικαστικό Μέγαρο, παρουσία εμπλεκόμενων φορέων. «Έπεσαν» στο τραπέζι προτάσεις για τη δημιουργία διαδημοτικών καταφυγίων, δημοτικών κτηνιατρείων, για ειδικότητες περισυλλογέα στους δήμους, καθώς και για την είσπραξη προστίμων για παραβάσεις σχετικά με αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα, ούτως ώστε τα χρήματα αυτά να αξιοποιηθούν για ενέργειες που θα ενισχύσουν τις προσπάθειες των δήμων για να δοθούν λύσεις στο ζήτημα των αδέσποτων.

Οι προτάσεις έμειναν… στο τραπέζι

Σύμφωνα με το νόμο, την ευθύνη για τα αδέσποτα έχουν οι κατά τόπους δήμοι: «Οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς».

Οι συσκέψεις έφεραν προτάσεις, αλλά δεν έφεραν αποτέλεσμα. Αφενός όλο και περισσότεροι δήμοι προχωρούν σε στειρώσεις ζώων, αφετέρου η διαχείριση επικίνδυνων ζώων, εκ του αποτελέσματος, δε φαίνεται να γίνεται με αποτελεσματικό τρόπο. Ο νόμος και σε αυτό το σημείο είναι σαφής. «Αν διαπιστωθεί ότι είναι επικίνδυνα ζώα συντροφιάς… και αρνηθούν τα φιλοζωικά σωματεία της περιοχής να αναλάβουν την φροντίδα, εποπτεία και τη διαδικασία υιοθεσίας τους, υποβάλλονται σε ευθανασία».

Λεπτό θέμα αυτό της ευθανασίας, στο οποίο αντιδρούν πολλοί και κυρίως οι φιλοζωικές οργανώσεις. «Μόνο το σκυλί που επιτέθηκε προβλέπεται να περάσει από ειδική πενταμελή επιτροπή, που πρέπει να έχει κάθε δήμος και η επιτροπή αποφασίζει αν πραγματικά το ζώο είναι επιθετικό. Μετά η διαδικασία προβλέπει είτε να υιοθετηθεί είτε να γίνει ευθανασία», σημειώνει η πρόεδρος του Φιλοζωϊκού Σωματείου «Άργος» Έφη Δόδουρα, η οποία συμπληρώνει ότι «τα ζώα που επιτίθενται είναι φοβικά, καθώς τα περισσότερα έχουν εγκαταλειφθεί και κακοποιηθεί και είναι στην αρμοδιότητα των δήμων να φροντίσει για αυτά».

Υπογραμμίζει, δε ότι, η λύση είναι μία. Οι στειρώσεις. «Το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες και θα χρειαστεί χρόνος, καθώς πολλά ζώα παραμένουν αστείρωτα», λέει. Η εγκατάλειψη και η έλλειψη στειρώσεων είναι τα δύο μεγάλα θέματα που δημιουργούν το πρόβλημα. «Ακόμη και σήμερα στην πλατεία Πανοράματος βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα τέσσερα κουτάβια», σημειώνει η κ. Δόδουρα.

Αναζητείται διαδημοτική πρωτοβουλία

Οι δήμοι είναι υπεύθυνοι για τα ζώα, αλλά τα αδέσποτα δεν είναι πληθυσμός ενός δήμου. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι τρεις πιο βίαιες -με μοιραία κατάληξη η μία- επιθέσεις των τελευταίων μηνών, καταγράφηκαν σε τρεις διαφορετικούς δήμους. Πυλαίας, Θεσσαλονίκης και Νεάπολης-Συκεών.

Ο κάθε δήμος από την πλευρά του, έχει το δικό του σχέδιο αντιμετώπισης αδέσποτων ζώων, αλλά αυτό δεν αποτελεί λύση.

«Να κάνουμε κάτι όλοι μαζί», τονίζει ο κ. Βουτσαλάς, ο οποίος δέχτηκε επίθεση από αγέλη δέκα σκύλων πριν από λίγες ημέρες, και ο πατέρας του 22χρονου που είχε τραυματιστεί σοβαρά, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τονίζει ότι «τα σκυλιά δεν έχουν περιοχές. Πρέπει να φροντίσουν όλοι συναρμόδιοι να λυθεί το θέμα».

Μέχρι να γίνει αυτό, η συμβουλή νομικών στα θύματα επιθέσεων είναι μία: «Να στρέφονται κατά των δήμων για αποζημιώσεις, ώστε να πιεστούν οι δήμοι για να δώσουν δραστικές λύσεις». Εισαγγελείς έχουν παραγγείλει έρευνες για να διερευνηθούν τα περιστατικά και να αποδοθούν τυχόν ποινικές ευθύνες σε βάρος των αρμοδίων υπευθύνων, αλλά η ουσιαστική συνεργασία και ρύθμιση του προβλήματος, αναζητείται.