Το «Ντέστινυ» επιστρέφει στο θεατρικό σανίδι, 13 χρόνια μετά

H γλυκόπικρη κωμωδία του θεατρικού συγγραφέα Άκη Δήμου «Ντέστινυ» παρουσιάζεται σε σκηνοθετική επιμέλεια της Χρύσας Καψούλη, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9 το βράδυ στο Small Argo full of Art [Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο].

Η Άννα και η Ρεβέκκα, δύο κολλητές φίλες, συζητούν μόνες σ’ ένα μπαλκόνι κάπου στην Αθήνα, με ήχους αυγουστιάτικους, μια τράπουλα, καρυδάκι γλυκό, πολύ κρασί και τη συνεχή προσμονή της άφιξης ενός άνδρα – πεπρωμένου, του Ντέστινυ. Μια κωμωδία παρεξηγήσεων, βαθιά υπαρξιακή. Μια τράπουλα που ανοίγει και ξανανοίγει. Επίμονα, φανατικά, εναγώνια. Κρατώντας πάντα το αποφασιστικό της χαρτί κλειστό.

Δεκατρία χρόνια μετά την τελευταία του παρουσίαση στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης,  το «Ντέστινυ» του Άκη Δήμου επιστρέφει για να μας θυμίσει ότι, καμιά φορά, η αποτυχία να βρεις το ιδανικό μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις το άλμα στη ζωή που επιθυμείς.

Το «Ντέστινυ» περιλαμβάνεται στον τόμο «Νιάτα» -μαζί με τρία ακόμη από τα πρώτα  έργα του  σύγχρονου δραματουργού   -που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις Σοκόλη.  Από τις ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσει και η θεατρική του διασκευή για τη «Μεγάλη Πλατεία» του Νίκου Μπακόλα, που παρουσιάζεται από το ΚΘΒΕ τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη.

Το ανέβασμα του «Ντέστινυ» ήταν μια καλή αφορμή να μιλήσουμε με  τον  Άκη Δήμου.

Θα θέλατε να μας  πείτε λίγα λόγια  για την υπόθεση  του «Ντέστινυ»;

«Δυο μοναχικές, στην ουσία, γυναίκες, ένα καλοκαιρινό βράδυ, προκαλούν τη ζωή τους να πάει παρακάτω. Και για να τη δελεάσουν επινοούν (;) έναν Άντρα, βάζοντας σε παρένθεση όλους τους ενδιάμεσους άντρες που γνωρίζουν».

Ποια θέματα συναντάμε στον πυρήνα του έργου;

«Δεν έχω ιδέα, και το εννοώ. Δυο φοβισμένες φίλες συναντάμε, κάποιες στιγμές βυθισμένες στον εαυτό τους, κάποιες άλλες κρυμμένες στη σκιά των αντρών».

Τι σας ώθησε στη συγγραφή του;

«Δεν θυμάμαι πια. Το έργο μετράει κιόλας  καμιά δεκαπενταριά χρόνια απ’ τη συγγραφή του. Υποθέτω πάντως -τώρα που το ξαναδιαβάζω- ότι θα πρέπει να περνούσα έναν πολύ μοναχικό Αύγουστο και να βαριόμουν θανάσιμα ν’ αναζητήσω παρέα. Συμπτωματικά, η Ρεβέκκα και η Άννα βρέθηκαν μπροστά μου, κι είπα να τις ακολουθήσω. Κι είναι περίεργο, αλλά, ακόμα και τώρα, καμιά φορά αναρωτιέμαι πού βρίσκονται και πώς συνεχίζουν».

Μιλήστε μας για  την Άννα. Και πείτε μας κάτι και για τη Ρεβέκκα.

«Όταν σωπαίνει η μία, μιλάει η άλλη. Κι όταν η άλλη ονειρεύεται… η μία παίζει μπάλα με την πιο πεζή πραγματικότητα. Προφανώς, δεν  μου είναι εύκολο να μιλήσω ξεχωριστά για την καθεμιά τους, ίσως γιατί δεν μπορώ να τις φανταστώ παρά μόνο σ’ ένα αδιάκοπο “μαζί”».

Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο από το έργο, ή περιγράψτε μας μια σκηνή. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.

«Μ’ αρέσει ο τίτλος της τρίτης σκηνής: “Αηδόνια στον ακάλυπτο”. Σκέφτομαι  ότι αυτός θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος ολόκληρου του έργου. Για να ξαναγυρίσω στην παραπάνω ερώτησή σας, από μια άποψη  ίσως αυτό να είναι και το θέμα του έργου: η ανάγκη μιας μελωδίας στην ακατοίκητη, άμουση ζωή».

Φέτος,  υπογράφετε  και  τη θεατρική μεταφορά της «Μεγάλης πλατείας» του Νίκου Μπακόλα, που παρουσιάζεται από το ΚΘΒΕ τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη. Θα μας πείτε δυο λόγια και για αυτό το ανέβασμα;

«Είναι μια εξαιρετικά φιλόδοξη παραγωγή που “πατάει” σ’ ένα από τα σπουδαιότερα και πλέον δαιδαλώδη μυθιστορήματα της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Χρειάστηκαν εννέα μήνες και πέντε διαδοχικές γραφές μέχρι να ολοκληρώσω την μεταφορά του, χώρια τα παράλληλα διαβάσματα, ιστορικά κυρίως. Μιλάμε, βλέπετε, για τις ιστορίες μιας σειράς “καθημερινών” προσώπων της Θεσσαλονίκης στη σκιά των μεγάλων ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή της πόλης, από το 1925 μέχρι το 1947».

Ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία;

«Την “Σεροτονίνη” του Μισέλ Ουελμπέκ. Ενθουσιάστηκα!».

Μια αγαπημένη ταινία;

«Χρόνια τώρα -και για αδιευκρίνιστους λόγους – η “Νύχτα” του Αντονιόνι».

Επόμενο συγγραφικό βήμα; Έχετε κάτι κατά νου;

«Σχεδιάζω κάτι αλλά είναι πολύ πρόωρο να μιλήσω γι’ αυτό. Αφήστε, που δεν ξέρω αν θα ολοκληρωθεί ακόμα -μου συμβαίνει αυτό συχνά: γι’ αλλού περπατάω κι αλλού καταλήγω. Μάλλον είμαι επιρρεπής στα ξεστρατίσματα».

Κάποιες πηγές έμπνευσης;

«Όταν είμαι έτοιμος να γράψω, τα πάντα!».

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθετική επιμέλεια: Χρύσα Καψούλη

Σκηνικά: Χριστόφορος Κόνστας

Κοστούμια: Ανδρονίκη Τζάρτζαλου

Κίνηση: Κωνσταντίνα Μπάρκουλη

Φωτισμοί: Χρήστος Μπαλαγιάννης

Φωτογραφίες: Ελπίδα Μουμουλίδου

Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου «Σπίτι Της»

Παίζουν: Εμμανουέλλα Κοντογιώργου (Άννα), Κασσάνδρα Τζάρτζαλου (Ρεβέκκα).

Συμμετέχει στον ρόλο του Ντέστινυ, ο Γιώργος Ημέρης.

Α Small Argo full of Art (Θέατρο Αργώ): Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης-naftemporiki.gr